பாடல் #1393

பாடல் #1393: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

உகந்தனள் பொன் முடிமுத் தாரமாகப்
பரந்த பவளமும் பட்டாடை சாத்தி
மலர்ந்தெழு கொங்கை மணிக்கச் சணிந்து
தழைந்தங் கிருந்தவள் தான்பச்சை யாமே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

உகநதனள பொன முடிமுத தாரமாகப
பரநத பவளமும படடாடை சாததி
மலரநதெழு கொஙகை மணிககச சணிநது
தழைநதங கிருநதவள தானபசசை யாமெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

உகந்தனள் பொன் முடி முத்து ஆரம் ஆக
பரந்த பவளமும் பட்டு ஆடை சாத்தி
மலர்ந்து எழு கொங்கை மணி கச்சு அணிந்து
தழைந்து அங்கு இருந்தவள் தான் பச்சை ஆமே.

பதப்பொருள்:

உகந்தனள் (சாதகருக்குள் விருப்பமுடன் வீற்றிருக்கும் இறைவியானவள்) பொன் (தங்க நிறத்தில் சூரியக் கதிர்களைப் போல ஒளி வீசுகின்ற) முடி (தலை முடியிலிருந்து அடிவரை நிறைந்தும்) முத்து (முத்துக்களும்) ஆரம் (மாலை) ஆக (போல)
பரந்த (பரந்து விரிந்து இருக்கும் கழுத்தில்) பவளமும் (பவளங்களும் பதித்து இருக்கின்ற மாலையையும்) பட்டு (மிக உன்னதமான பட்டால்) ஆடை (ஆகிய ஆடையையும்) சாத்தி (சாத்திக் கொண்டு இருக்கின்றாள்)
மலர்ந்து (அவளுடைய மலர் போல மலர்ந்து) எழு (எழுந்து இருக்கும்) கொங்கை (திருமார்பகங்களின் மீது) மணி (நவரத்தினக் கற்கள் பதிக்கப்பட்ட) கச்சு (மார்புக் கச்சையை) அணிந்து (அணிந்து கொண்டு இருக்கின்றாள்)
தழைந்து (இவ்வாறெல்லாம் அலங்கரித்துக் கொண்டு பேரழகோடு) அங்கு (சாதகருக்குள்) இருந்தவள் (வீற்றிருக்கின்ற) தான் (இறைவியே) பச்சை (பசுமையாக) ஆமே (இருக்கின்றாள்).

விளக்கம்:

பாடல் #1392 இல் உள்ளபடி சாதகருக்குள் விருப்பமுடன் வீற்றிருக்கும் இறைவியானவள் தங்க நிறத்தில் சூரியக் கதிர்களைப் போல ஒளி வீசுகின்ற தலை முடியிலிருந்து அடிவரை நிறைந்தும் முத்துக்களும் பவளங்களும் பதித்து பரந்து விரிந்து இருக்கின்ற மாலையையும் மிக உன்னதமான பட்டால் ஆகிய ஆடையையும் சாத்திக் கொண்டு இருக்கின்றாள். அவளுடைய மலர் போல மலர்ந்து எழுந்து இருக்கும் திருமார்பகங்களின் மீது நவரத்தினக் கற்கள் பதிக்கப்பட்ட மார்புக் கச்சையை அணிந்து கொண்டு இருக்கின்றாள். இவ்வாறெல்லாம் அலங்கரித்துக் கொண்டு பேரழகோடு சாதகருக்குள் வீற்றிருக்கின்ற இறைவியே பசுமையாக இருக்கின்றாள்.