பாடல் #156: முதல் தந்திரம் – 2. யாக்கை நிலையாமை
வைச்சகல் வுற்றது கண்டு மனிதர்கள்
அச்சக லாதென நாடும் அரும்பொருள்
பிச்சது வாய்ப்பின் தொடர்வுறு மற்றவர்
எச்சக லாதுநின் றிளைக்கின்ற வாறே.
விளக்கம்:
பாடல் #155 இல் கூறியபடி தேடிய சொத்துக்கள் மனைவி மக்கள் அனைத்தும் வீட்டிலேயே இருக்க தேடியவன் மட்டும் காட்டில் எரிக்கப்படுவான் என்று கண்கூடாக கண்ட மனிதர்கள் கூட தங்களின் உடலைவிட்டு உயிர் என்றும் பிரியாது இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டு பெரும் பாடுபட்டு பலவித செல்வங்கள் சேர்ப்பதும் சேர்த்த செல்வங்களின் மேலே அதிகமான ஆசை வைப்பதும் அவரைத் பின்பற்றி மற்றவர்களும் அவ்வாறே செய்வதும் இதனால் அவர்கள் பிறவியோடு வந்த கர்ம நிலைகள் மாறாமலேயே அவர்களும் உடல் இளைத்து வயதாகி ஒரு நாள் அவர்கள் முதலில் கண்டவனைப் போலவே உயிர்பிரிந்து சுடுகாட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லப்படுவதையும் பார்த்தால் இவர்களின் எண்ணத்தை என்னவென்று சொல்வது?
