பாடல் #149: முதல் தந்திரம் – 2. யாக்கை நிலையாமை
மன்றத்தே நம்பி தன்மாடம் எடுத்தது
மன்றத்தே நம்பி சிவிகைபெற் றேறினான்
மன்றத்தே நம்பி முக்கோடி வழங்கினான்
சென்றத்தா வென்னத் திரிந்திலன் தானே.
விளக்கம்:
ஊரில் ஆடவன் ஒருவன் தன் முயற்சியினால் பெரும் பொருள் சேர்த்து பலரும் வியக்கும் வண்ணம் பல அடுக்கு மாளிகையைக் கட்டினான். பின் ஊர் அறிய ஒரு பல்லக்கு செய்து அதில் ஏறி ஊரில் உள்ளோர்க்கு தானங்கள் பல வழங்கினான். அவனது உடலை விட்டு உயிர் பிரிந்த பின் பலர் நின்று தலைவனே என்று கூப்பிட்டுக் கதறியும் அவன் உயிர் திரும்பாமலே போய்விட்டான்.
கருத்து : ராஜபோகத்தில் வாழ்ந்தாலும் தான தர்மங்கள் எவ்வளவு செய்தாலும் உயிர் உடலில் நிற்காது.
