பாடல் #155: முதல் தந்திரம் – 2. யாக்கை நிலையாமை
மதுவூர் குழலியும் மாடும் மனையும்
இதுவூர் ஒழிய இதணம தேறிப்
பொதுவூர் புறஞ்சுடு காடது நோக்கி
மதுவூர் வாங்கியே வைத்தகன் றார்களே.
விளக்கம்:
தேன் நிறைந்த வாசனை மிக்க மலர்களைத் தன் கூந்தலில் சூடியிருக்கும் மனையாளும் சம்பாதித்த செல்வங்களும் சொத்துக்களும் ஒருவன் இருந்த ஊரிலேயே தங்கிவிட அவன் மட்டுமே பாடையில் ஏற்றப்பட்டு ஊருக்குப் பொதுவாக வெளியில் இருக்கும் சுடுகாட்டுக் கொண்டு செல்லப்பட்டு அங்கே அவனது குழந்தைகளும் சுற்றத்தாரும் அன்பு கலந்த சோகத்தோடு அவனது உடலைப் பாடையிலிருந்து வாங்கி சுடுகாட்டில் வைத்து சுட்டெரித்துவிட்டு அல்லது புதைத்துவிட்டு அங்கிருந்து அகன்று சென்றுவிடுவார்கள்.
கருத்து : தேடிய சொத்துக்கள் மனைவி மக்கள் அனைத்தும் வீட்டிலேயே இருக்க தேடியவன் மட்டும் காட்டில் எரிக்கப்படுவான் என்பதை இப்பாடலில் உணரலாம்.
