பாடல் #1274: நான்காம் தந்திரம் – 9. ஏரொளிச் சக்கரம் (மூலாதாரத்திலிருந்து மேல் நோக்கி எழுகின்ற ஒளி வடிவான சக்கரம்)
காரொளி யண்டம் பொதிந்த துலகெங்கும்
பாரொளி நீரொளி சாரொளி காலொளி
வானொளி யொக்க வளர்ந்து கிடந்துபின்
நேரொளி யொன்றாய் நிறைந்தங்கு நின்றதே.
விளக்கம்:
பாடல் #1273 இல் உள்ளபடி அண்ட சராசரங்களில் இருக்கின்ற அடர்ந்த இருளுக்கும் வெளிச்சத்தைக் கொடுக்கும் பேரொளியாக இருக்கின்ற ஏரொளிச் சக்கரமானது அண்டத்தில் பொதிந்து இருந்து உலகங்கள் அனைத்திலும் இருக்கின்ற நிலம், நீர், நெருப்பு, காற்று, ஆகாயம் ஆகிய ஐந்து பூதங்களின் செயல்களுக்கு பயனளிக்கும் ஒளியாக வளர்ந்து கிடக்கிறது. அந்த ஏரொளிச் சக்கரத்தின் ஒளியானது உலகத்தில் இருக்கின்ற ஐந்து பூதங்களோடும் சரிசமாக ஒன்றாகச் சேர்ந்து முழுமைப் பெற்று ஐந்து பூதங்களால் ஆகிய உலகத்தோடே நிற்கின்றது.
கருத்து: ஏரொளிச் சக்கரத்திற்கு தொடர்ந்து சக்தியளிக்கும் சாதகர் ஐந்து பூதங்களின் செயல்களுக்கு பயனளிக்கும் ஒளியாக வளர்வது மட்டுமின்றி ஐந்து பூதங்களாகவே மாறி விடுகிறார் என்றும் அவற்றை உலக நன்மைக்கு ஏற்றார் போல் இயக்கவும் செய்கிறார் என்பதை இந்தப் பாடலில் அறிந்து கொள்ளலாம்.
