பாடல் #237: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பவர் யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)
தானே விடும்பற் றிரண்டும் தரித்திட
நானே விடப்படும் ஏதொன்றை நாடாது
பூமேவு நான்முகன் புண்ணிய போகனாய்
ஓமேவும் ஓரா குதிஅவி உண்ணவே.
விளக்கம்:
பாடல் #236 ல் கூறியபடி எண்ணம், பேச்சு, செயல் மூன்றிலும் சிவசிந்தனை வைத்த அந்தணரிடம் அகப்பற்றான உடம்பின் மேல் இருக்கும் பற்றும் புறப்பற்றான செல்வம் பந்தம் போன்ற பற்றுகளும் சென்றுவிடும். நான் என்னும் அகங்காரம் நீங்கி இறை சிந்தனையிலேயே இருக்கும் அவர்களை எதுவும் பாதிக்காது. அவர்கள் செய்யும் வேள்வியில் இடும் அவிர்பாகங்களை (நெய், அரிசி போன்ற வேள்வியில் இடும் பொருட்கள்) உண்ண தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் அந்த புண்ணிய போகன் பிரமன் வருவான்.
