Thirumandhiram

பாடல் #229: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

வேதாந்தங் கேட்க விரும்பிய வேதியர்
வேதாந்தங் கேட்டும்தம் வேட்கை ஒழிந்திலர்
வேதாந்த மாவது வேட்கை ஒழிந்திடம்
வேதாந்தங் கேட்டுஅவர் வேட்கைவிட் டாரே.

விளக்கம்:

இறைவன் அருளிய வேதாந்தங்களைக் கேட்க விரும்பிய அந்தணர்கள் வேதாந்தங்களைக் கேட்ட பின்பும் தமக்கென்று இருக்கும் ஆசாபாசங்களை விட்டுவிடாமல் இருக்கின்றனர். உலக ஆசைகளையும் பாசங்களையும் விட்டு இறைவனை அடைவதுதான் வேதாந்தத்தின் முடிவாகும். ஆசையை விட்ட இடமே வேதாந்தத்தின் முடிவாகும். வேதாந்தத்தின் பொருளை உணர்ந்து கேட்டவர் ஆசையை விட்டவராவார்.

கருத்து : வேதத்தை படித்து உணர்ந்து ஆசையை விட்டவரே அந்தணர் ஆவார்.

பாடல் #230: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

நூலும் சிகையும் நுவலின் பிரமமோ
நூலது கார்ப்பாசம் நுண்சிகை கேசமாம்
நூலது வேதாந்தம் நுண்சிகை ஞானமாம்
நூலுடை அந்தணர் காண நுவலிலே.

விளக்கம்:

பூணூலும் குடுமியும் அணிந்து கொண்டுவிட்டால் இறைவனை உணர்ந்த அந்தணர் என்று கூறிவிடமுடியாது. பூணூல் பருத்தியால் செய்யப்பட்டது. குடுமி தலையிலிருக்கும் மயிரை சிரைத்துச் செய்யப்பட்டது. பூணூலுக்கும் குடுமிக்கும் ஒருவரை இறைவனை உணர்ந்த அந்தணராக மாற்றும் சக்தி இல்லை. பூணூல் என்பது வேதாந்தத்தைக் கற்றவரின் குறியீடு. குடுமி என்பது இறை ஞானத்தைப் பெற்றவரின் குறியீடு. இறைவன் அருளிய வேதாந்தங்களை முறைப்படி தமது குருவின் மூலம் கற்று அவற்றின் பொருளை உணர்ந்து இறைவனை உணர்ந்து பூணூலும் குடுமியும் அணிந்துகொண்டவர்களே அந்தணர் என்னும் சொல்லுக்கு தகுதியானவர்கள் ஆவார்கள்.

பாடல் #231: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

சத்தியம் இன்றித் தனிஞானந் தானின்றி
ஒத்த விடையம்விட் டோரும் உணர்வின்றிப்
பத்தியும் இன்றிப் பரனுண்மை இன்றிஊன்
பித்தேறும் மூடர் பிராமணர் தாமன்றே.

விளக்கம்:

சத்தியத்தின் வழி நடக்காமலும் தன்னை உணரும் ஞானமும் இல்லாமலும் உடலோடு வந்த இந்திரியங்களின் வழி வரும் ஆசைகளை விட்டு விலகி நடக்காமலும் உண்மையான மெய்ஞான உணர்வில்லாமலும் இறைவனின் மேல் பக்தியில்லாமலும் உண்மைப் பொருள் இறைவன் ஒருவனே என்பதை உணராமலும் நிலையில்லாத உடலின் மேல் கொண்ட ஆசையினால் இந்திரியங்கள் வழியே வாழுகின்ற முட்டாள்கள் பிராமணர் என்று தன்னை கூறிக்கொள்ள தகுதியில்லாதவர்கள் ஆவார்கள்.

பாடல் #232: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

திருநெறி யாகிய சித்தசித் தின்றிக்
குருநெறி யாலே குருபதஞ் சேர்ந்து
கரும நியமாதி கைவிட்டுக் காணும்
துரிய சமாதியாம் தூய்மறை யோர்க்கே.

விளக்கம்:

சித்தாந்தம் (அறிந்த கருத்துக்கள்) அசித்தாந்தம் (அறியாத கருத்துக்கள்) ஆகிய இரண்டும் இல்லாத குருவானவர் காட்டிய வழியில் குருவின் பாதங்களைச் சரணடைந்து தினமும் செய்யும் கர்மங்களையும் நியமங்களையும் விட்டுவிட்டு வெளி உலகத்தை காணாமல் தமக்குள் தியானித்து சமாதி நிலைகளில் நான்காவதான துரிய சமாதி நிலையை (அனைத்தையும் இறைவனாகவே காணும் நிலை) அடைந்து இருப்பவர்களே தூய்மையான வேதங்களின் வழி வாழும் அந்தணர்கள் ஆவார்கள்.

பாடல் #233: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

மறையோது வாரே மறையவ ரானால்
மறையோர்தம் வேதாந்தம் வாய்மையில் தூய்மை
குறையோர்தல் மற்றுள்ள கோலா கலமென்
றறிவோர் மறைதெரிந் தந்தண ராமே.

விளக்கம்:

வேதத்தின் பொருளான வேதாந்தங்களை குருவின் மூலம் கற்று உணர்ந்து வேதங்களை ஓதுகின்றவர்களே அவற்றின் பொருளை உணர்ந்து தனக்குள் இருக்கும் இறைவனை உணர்ந்து இறைவனாக மாறிவிட்டால் (இறைவன் அருளிய வேதமும் இறைவனும் வேறில்லை இறைவனும் வேதமும் ஒன்று தான்) தமது வாய்ச்சொல்லில் சொல்லுவது அனைத்தும் நடக்கும். மற்ற உயிர்கள் மாயையால் இறைவனை அடைய தடையாய் இருக்கும் குறைபாடுகள் என்னவென்று தெரியும். பூணூல், குடுமி, உருத்திராட்ச மாலை, விபூதிப் பட்டை, அங்கவஸ்திரம், போன்றவை அந்தணர் போலக் காட்டிக்கொள்வது வெறும் கோலாகலமான ஆடம்பரமே என்பதை அறிந்தவர்கள் உண்மையான வேதங்களைக் கற்று உணர்ந்த அந்தணர்கள்.

பாடல் #234: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

அந்தண்மை பூண்ட அருமறை அந்தத்துச்
சிந்தைசெய் அந்தணர் சேருஞ் செழும்புவி
நந்துதல் இல்லை நரபதி நன்றாகும்
அந்தியும் சந்தியும் ஆகுதி பண்ணுமே.

விளக்கம்:

காலையிலும் மாலையிலும் வேத முறைப்படி வேள்விகளை வளர்த்து அனைத்து உயிர்களையும் அன்போடு இறைவனாகவே பார்க்கின்ற தண்மையைக் கொண்டு உயர்ந்த வேதங்களையும் அவற்றின் பொருளான வேதாந்தங்களையும் எப்போதும் தமது சிந்தனையில் வைத்துத் தியானிக்கும் அந்தணர்கள் சேர்ந்து வாழும் நாடானது செழுமையுடன் எல்லா வளங்களும் கொண்டு எப்போதும் பஞ்சமோ நோய்களோ இல்லாமல் எப்போதும் சீரும் சிறப்புமாக இருக்கும். அந்த நாட்டையும் அதன் மக்களையும் ஆளும் மன்னவர்களும் மிகவும் நலமாக இருப்பார்கள்.

பாடல் #235: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பது யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

வேதாந்த ஞானம் விளங்கும் விதியிலோர்
நாதாந்த போதம் நணுகிய போக்கது
போதாந்த மாம்பரன் பாற்புகப் புக்கதால்
நாதாந்த முத்தியும் சித்தியும் நண்ணுமே.

விளக்கம்:

வேதங்களையும் அதன் பொருளாகிய வேதாந்தங்களையும் குருவின் மூலம் கற்று ஞானம் பெறும் வழியைத் தமது கர்மவிதியின் காரணமாக பெற இயலாதவர்கள் ஓம் என்னும் நாதத்தின் முடிவாகிய ஞானத்தை வழங்கும் குருவின் போதனைகளை அவரைச் சரணடைந்து கற்று உணர்ந்து அதன்படி நடந்தால் அதுவே அவர்களுக்கு இறைவனின் திருவடியில் சென்று சேரும் அருளை வழங்கி ஓம் என்னும் நாதத்தின் முடிவான முக்தியையும் ஞானத்தின் முடிவான சித்தியையும் அவர்களுக்கு வழங்கிவிடும்.

கருத்து: தமது கர்ம விதியால் வேதங்களையும் வேதாந்தங்களையும் கற்றுணர்ந்து அவற்றின் மூலம் இறைவனை அடையும் வழியைப் பெற வாய்ப்பு இல்லாதவர்கள் குருவின் திருவடிகளைச் சரணடைந்து அவர் காட்டிய வழியில் நடந்தாலே அது அவரை இறைவனிடம் கொண்டு சேர்த்து அவருக்கு வேண்டிய ஞானத்தையும் முக்தியையும் வழங்கிவிடும்.

பாடல் #236: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பவர் யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

ஒன்றும் இரண்டும் ஒடுங்கிய காலத்து
நன்றும் இருந்தும் நலம்பல பேசினும்
வென்று விளங்கும் விகிர்தனை நாடுவர்
சென்று வணங்குந் திருவையுடை யோரே.

விளக்கம்:

எண்ணம், பேச்சு, செயல் ஆகிய மூன்றும் அமைதியாக இருக்கும் காலத்திலும், எண்ணம், பேச்சு, செயல் ஆகிய மூன்றும் அதன் வேலைகளை செய்து கொண்டிருக்கும் காலத்திலும் அனைத்திற்குள்ளும் இருந்து அனைத்தையும் வெல்லும் இறைவனை தியானித்திருப்வர்களை அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்குப் பிறர் சென்று அவர்களை வணங்குமளவிற்கு இறைவனின் திருவருளைப் பெறுபவர்கள் அந்தணர்கள் ஆவார்கள்.

பாடல் #237: முதல் தந்திரம் – 12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் என்பவர் யார், அவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்)

தானே விடும்பற் றிரண்டும் தரித்திட
நானே விடப்படும் ஏதொன்றை நாடாது
பூமேவு நான்முகன் புண்ணிய போகனாய்
ஓமேவும் ஓரா குதிஅவி உண்ணவே.

விளக்கம்:

பாடல் #236 ல் கூறியபடி எண்ணம், பேச்சு, செயல் மூன்றிலும் சிவசிந்தனை வைத்த அந்தணரிடம் அகப்பற்றான உடம்பின் மேல் இருக்கும் பற்றும் புறப்பற்றான செல்வம் பந்தம் போன்ற பற்றுகளும் சென்றுவிடும். நான் என்னும் அகங்காரம் நீங்கி இறை சிந்தனையிலேயே இருக்கும் அவர்களை எதுவும் பாதிக்காது. அவர்கள் செய்யும் வேள்வியில் இடும் அவிர்பாகங்களை (நெய், அரிசி போன்ற வேள்வியில் இடும் பொருட்கள்) உண்ண தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் அந்த புண்ணிய போகன் பிரமன் வருவான்.