Gurunathar’s Message Moolam star #12

Gurunathar’s Divine Message Moolam Pooja 26-01-2006

A friend of mine asked me a question: “The Vedas say karma is handed down from one lifetime to the next. I have heard that we reap the results of our Karma sometimes immediately in this birth and sometimes in the following births. Which of these two is true?” was the question asked.
They talk about the effects of Karma. Karma means ‘action’. We reap an equivalent result for every action. In this Kaliyugam, we reap the effects of our karma immediately. However, the Vedas say you experience the effects of the karma of your previous births. Why do they say this and is this correct? Is what the Vedas say, true? Will we see the effects of our actions in this lifetime itself?
Gurunathar Thirumoolar further explains: the farmer sows three kinds of seeds at the same time: the first a variety of greens, the second paddy (or rice) and the third a palm tree. All three are sown at the same time. The greens can be plucked in a fortnight or month, the rice can be harvested after six months and the palm yields fruit only in the third generation. Similarly the result of our karma solely depends on the kinds of actions we perform. What actions we sow in this birth we reap immediately. We have the choice to influence the karmic effects of this birth. What we experience from the previous births are major sins.
Based on this is the proverb “Arasan Indru Kolvan. Deivam Nindru Kollum” (The power of the ruler’s judgment is limited to the present, while the ultimate divine judgment may come delayed). We experience the effects of major sins, in a delayed manner in the subsequent births. This is the general law of karma but the ultimate discretion rests with Lord Shankaran.

{Translation of Gurunathar’s Divine message given to and read by Guruji Shri.K.V.Narayanan}

Gurunathar’s Message Moolam Star #11

Gurunathar’s Divine Message – Moolam Pooja 30-12-2005

“I saw Him as the Merciful One I also realized He was the same as the God in Me”.
Once again today the same answer to the oft repeated questions. “If God is within us why should we worship Him in different forms and in several temples?” Would not the cow’s milk that we pour over the idols of God be better used to be fed to the infants?” These days it is not just the common man who asks this question but also wise men and ascetics. Obviously they have not fully understood the significance of such a practice. Without doubt God is in every being. But to what degree is each person spirited of Godly? (It varies according to the individual). After thinking deeply on this I gave the answer to the question. To follow the path of spirituality we need purity. To tap man’s potential for faith God is represented in different forms. Till a man’s inner eye is opened he has only his physical eyes to perceive God. He can believe in the existence of something only if he sees it with his physical eyes. Therefore God is given a physical form.

Similarly the practicing of performing Homams came into being. Man could see the Sun and began to worship the Sun as God. He made offerings of what he ate to the Sun God but could see no evidence of God taking the offerings. The heat generated by the Sun was also created by the fire so he equated fire with God and offered his Neiveidhiyam to Agni Bhaghavan. It was believed that man can make offerings to God through fire. This is how the practice began.

After this man’s creative mind gave God many forms. The practice of performing special ceremonies and chanting prayers before installing these idols (Prana pratishtha) made them a reservoir of divine energy that would flow out to bless those who worship them. It is advisable that a devotee begins to reduce the number of forms which he worships and tries to concentrate on one or two forms. Finally he must concentrate on the God in him and achieve bliss (through meditation). This will result in self realization and the sublimation of his soul to Godhood which is the only true apotheosis. To gain this realization of Godhood it often takes several births and long periods of time. Till such time it is advisable that a person consistently and continuously worships the idols of God and step by step till he reaches a higher level. It is like creating a bond of affection and love and later getting released from this bond.

Soon after a child is born he understands the bond of affection. He cries out “amma”. Then he prefers to be with his mother rather than anyone else. Then he begins to recognize his father, siblings, grandparents and other relations and enjoys their affection. After some time he learns to feel an aptitude for prayer and worship of God.

To step beyond this affectionate worship or kind of devotion and turn from external prayers to internal prayers is not an easy step. However for a person who reaches this stage everything becomes smooth. Till such a stage is reached external worship is a must. I would say temples are like a blind man’s white stick. There are some spiritually blind people for whom temples are necessary. More important since temples are built according to the rules of the Agamas there are beneficial rays of energy that spread throughout the temple and have a curative value for physical and mental distress if we sit in the temples for a while. We cannot deny this. There is a practice that in every village people would sit for a while in temples every day. I cannot see much of this practice new.

However it is interesting to note that the younger generation has become more spiritually aware and ambitious. What I tell the younger ones is that if the progress step by step from worship of idols they will reap suitable benefits. Questioning such practices will only postpone their spiritual development; time will be wasted and they cannot achieve complete wisdom. As the Shasthras say one must go from worshiping the forms to worshiping the formless. They must progress from Sthoolam (physical) to Sushman (subtle or invisible). “First understand your body. Then comprehend the presence of God in your body. Understand earth and then the energy within the earth”. Such have been the instructions handed down to us by our ancestors. It is to help us understand this philosophy that frequent

reference is made to the creation ground. Dust returns to dust. Nothing is permanent. Everything is transient. This is the lesson we learn. Similarly idols made of stones are off value as long as they are worshiped. Afterwards they lose their value. There are many neglected temples in ruins as a testimony of this fact. However none of our prayers are wasted. These practices help stabilize our minds. To those who worship with complete faith no harm will come and only benefits will reach them.

{Translation of Gurunathar’s Divine message given to and read by Guruji Shri.K.V.Narayanan}

Gurunathar’s Message Moolam star #10

Gurunathar’s Divine Message – Moolam Pooja 03-12-2005

Some have asked “All we asked was for water to drink. Why has there been so much of flooding” It is true you have asked only for drinking water. However mankind has harmed nature to a great extent. He has destroyed trees without reason. He has interfered with natural waterways and built houses that have blocked them. The five elements could not tolerate this any longer. Till now they have been patient, now in turn they are showing their strength. Not only in this nation, but all over the world such natural calamities due to the elements (earth, fire, water, wind and ether) will take place. In such a situation my advice to those assembled here is that for the next twenty days do not venture to the affected areas. Definitely polluted air will cause illness, disease and death. Though this is alarming news, we have to accept and understand this as part of nature’s scheme of things.

As I mentioned before, if all of you had prayed for the welfare of those who are affected or for their protection, you might have been able to mitigate the effect of nature’s fury. Without realizing the importance of this, people have not made the required effort through prayer. Moreover I have heard people asking for rain repeatedly but I haven’t heard them asking for protection from the fury of the elements. This is regrettable.

When they see one of their kinds in danger even animals and insects become united in their efforts to protect them. They share whatever food they find. Why is it that amidst all of God’s creation man alone has changed? Why is he selfish? Is it because he is afraid that once he helps he might be called on again and again to help? This is also typical of the Kali Yugam when a person helps someone, instead of inspiring gratitude, he is considered easy prey and some try to take maximum advantage of him. With whom can I find fault in the situation? All this is a part of God’s divine play.

{Translation of Gurunathar’s Divine message given to and read by Guruji Shri.K.V.Narayanan}

Gurunathar’s Message Moolam star #9

Gurunathar’s Divine Message – Moolam Pooja 05-11-2005

I shall reply to a special question. A friend observed a snake trying to swallow a frog. If he saves the frog, he becomes guilty of depriving the snake of its food. If he lets it swallow the frog, he wonders if he is guilty of not saving the life of the frog. In this situation what is the right action to do? It is law of nature that one living being becomes the prey of another. Vegetables, greens, fruits etc become the food of humans. Small animals become the prey of large animals. This is according to nature. So let us not interfere with this. It is sufficient if we streamline our actions so that they yield positive results to those around us. This is my explanation.

{Translation of Gurunathar’s Divine message given to and read by Guruji Shri.K.V.Narayanan}

பாடல் #380

பாடல் #380: இரண்டாம் தந்திரம் – 8. அடிமுடி தேடல் (இறைவனது மகோன்னதம்)

ஊழி வலஞ்செய்தங் கோரும் ஒருவற்கு
வாழி சதுமுகன் வந்து வெளிப்படும்
வீழித் தலைநீர் விதித்தது தாவென
ஊழிக் கதிரவன் ஒளியைவென் றானே.

விளக்கம்:

ஊழிக்காலம் முடிந்ததும் இறைவனை சரணடைந்து ஒளி உடலோடு வாழும் அடியவர்களில் ஒருவரை நான்கு முகங்கள் கொண்டு படைத்தல் தொழில் புரியும் பிரம்மனின் தொழிலை செய்ய இறைவன் தேர்ந்தெடுக்கின்றான். புதியதாக பிரம்மனின் தொழில் பெற்ற அடியவரும் இறைவனை நாடி வந்து என்ன வேலை செய்ய வேண்டும் என்று அதைத் தந்தருளுங்கள் என்று வேண்டிக்கொள்ள ஊழிக்காலத்தில் அனைத்தையும் சுட்டெரிக்கும் சூரியனையும் மிஞ்சி நிற்கும் மாபெரும் ஒளியாகிய இறைவனும் அவருக்கு படைக்கும் தொழிலைக் கொடுத்து அருளினான்.

குறிப்பு: பிரம்மன் திருமால் மற்றும் உலக தொழில்கள் செய்யும் தேவர்கள் அனைவருமே பல காலமாக இறைவனின் அடியவர்களாக இருந்து தவம் புரிந்தவர்கள்தான். தற்போது இருக்கும் பிரம்மன் திருமால் மற்றும் உலக தொழில்கள் செய்யும் தேவர்களின் பதவிக்காலம் முடிந்ததும் அடுத்த அடியவர்களுக்கு அந்த தொழிலை செய்யும் தகுதி இறைவனது திருவருளால் கிடைத்ததும் அவர்களுக்கு ஏற்ற தொழிலை இறைவன் கொடுத்து அருளுகின்றார்.

பாடல் #371

பாடல் #371: இரண்டாம் தந்திரம் – 7. எலும்பும் கபாலமும் (இறைவன் அணிந்திருக்கும் எலும்பும் கபாலமும் தத்துவம்)

எலும்புங் கபாலமும் ஏந்தி எழுந்த
வலம்பன் மணிமுடி வானவ ராதி
எலும்புங் கபாலமும் ஏந்தில னாகில்
எலும்புங் கபாலமும் இற்றுமண் ணாமே.

விளக்கம்:

ஊழிக்காலத்தில் மனித உடலின் எலும்புகளையும் மண்டையோடுகளையும் மாலையாகத் தரித்து எழுந்தருளும் இறைவன் வீரர்களுக்கெல்லாம் மிகச் சிறந்த வீரனும் மணிமுடி சூடிய விண்ணுலகத் தேவர்களுக்கெல்லாம் முதன்மையானவனும் ஆவான். ஊழிக்காலத்தில் இறைவன் மானிட உடலின் எலும்புகளையும் மண்டையோடுகளையும் ஏந்தி நிற்கவில்லை என்றால் அனைத்து உயிர்களின் எலும்புகளும் மண்டையோடுகளும் மண்ணோடு மண்ணாக மக்கிப் போய் அழிந்துவிடும்.

உட்கருத்து: ஊழிக்காலத்தில் (பிரளயம்) உயிர்கள் மொத்தமாக சுவடின்றி மண்ணோடு மண்ணாக அழிந்து போய்விடாமல் காக்கும் மாபெரும் கருணையினால் இறைவனே மனித உடலின் எலும்புகளையும் மண்டையோடுகளையும் தாங்கி நிற்கின்றான். அப்படி அவன் நிற்கவில்லையெனில் உயிர்களின் சுவடுகூட மிஞ்சாது மொத்த உலகமும் அழிந்துபோய்விடும்.

Related image

பாடல் #367

பாடல் #367: இரண்டாம் தந்திரம் – 6. சக்கரப்பேறு

மால்போ தகனென்னும் வண்மைக்கிங் காங்காரங்
கால்போதம் கையினோ டந்தரச் சக்கர
மேல்போக வெள்ளி மலைஅம ராபதி
பார்ப்போக மேழும் படைத்துடை யானே.

விளக்கம்:

திருக்கயிலாய வெள்ளி மலையின் மீது அமர்ந்திருக்கும் பிறப்பு இறப்பு இல்லாத இறைவன். ஏழு உலகங்களை படைத்து அந்த உலக தொழில்கள் சீராக நடைபெற திருமாலுக்கு கை பெருவிரலினை ஒட்டி அந்தரத்தில் பறப்பது போல் சக்கரம் தந்து அருளினான். இவ்வுலக தொழில்கள் சீராக நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் போது அகங்காரத்தினால் ஏதேனும் தடை ஏற்பட்டால் திருமால் தனது சக்கராயுதத்தால் அகங்காரத்தை அழித்து இவ்வுலகைக் காப்பான்.

Related image

பாடல் #368

பாடல் #368: இரண்டாம் தந்திரம் – 6. சக்கரப் பேறு (சக்கரத்தின் தத்துவம்)

சக்கரம் பெற்றுநல் தாமோ தரன்தானும்
சக்கரந் தன்னைத் தரிக்கஒண் ணாமையால்
மிக்கரன் தன்னை விருப்புடன் அர்ச்சிக்கத்
தக்கநற் சக்தியைத் தான்கூறு செய்ததே.

விளக்கம்:

பாடல் #367ல் உள்ளபடி இறைவனிடம் பெற்ற உலகைக்காக்கும் வலிமை மிக்க சக்கரத்தை தனது கரத்தில் தாங்கும் சக்தி இல்லாததால் திருமால் அனைத்திலும் மேலான வலிமையுடைய இறைவனை அன்புடன் அர்ச்சனை செய்து வேண்டிக்கொள்ள அவனது வேண்டுதலுக்கு மனமிறங்கிய இறைவனும் தனது சக்தியிலிருந்து ஒரு பகுதியை திருமாலுக்குக் கொடுத்து சக்கரத்தைத் தாங்கும் வல்லமை பெறச்செய்து அருளினான்.

Related image

பாடல் #369

பாடல் #369: இரண்டாம் தந்திரம் – 6. சக்கரப் பேறு (சக்கரத்தின் தத்துவம்)

கூறது வாகக் குறித்துநற் சக்கரம்
கூறது செய்து கொடுத்தனன் மாலுக்குக்
கூறது செய்து கொடுத்தனன் சக்திக்குக்
கூறது செய்து தரித்தனன் கோலமே.

விளக்கம்:

உலகைக்காத்து உலகத்தொழில்கள் சீராக நடைபெற இறைவன் தனது ஆற்றலின் ஒரு பகுதியில் சக்கரத்தை படைத்தார். தனது ஆற்றலின் ஒரு பகுதியான சக்கரத்தை திருமாலுக்கு கொடுத்தாருளினார். திருமால் அந்த சக்கரத்தை தாங்கும் வலிமை பெறுவதற்காக தமது சக்தியிலிருந்து ஒரு பகுதியையே கொடுத்து அருளினார். தனது ஆற்றலின் ஒரு பகுதியாக இருந்த சக்கரமும் அதன் சக்தியையும் திருமாலுக்கு கொடுத்தாலும் சக்கரமும் அதன் சக்தியாகவும் இருப்பவர் இறைவனே.

Related image

பாடல் #370

பாடல் #370: இரண்டாம் தந்திரம் – 6. சக்கரப் பேறு (சக்கரத்தின் தத்துவம்)

தக்கன்றன் வேள்வி தகர்த்தநல் வீரர்பால்
தக்கன்றன் வேள்வியில் தாமோ தரன்தானும்
சக்கரந் தன்னைச் சசிமுடி மேல்விட
அக்கி உமிழ்ந்தது வாயுக் கரத்திலே.

விளக்கம்:

அறியாமையால் இறைவனை அழிக்க தக்கன் செய்த பெரிய வேள்வியை இறைவனின் அவதாரமான வீரபத்திரர் அழித்துத் தகர்த்தார். அப்போது வந்திருந்த திருமால் பிறை சந்திரனைச் சூடியிருக்கும் வீரபத்திரர் இறைவனின் அவதாரம் என்பதை உணராமல் வேள்வியை முறையின்றி அழித்துவிட்டதாக எண்ணி சக்கராயுதத்தை வீரபத்திரரின் பிறை சூடிய தலையை நோக்கி ஏவினான். அதைப் பார்த்த வீரபத்திரர் தமது கண்களில் நெருப்பு உமிழ அந்தச் சக்கரத்தைப் பார்த்து வாயிலிந்து ஒரு உக்கிர மிரட்டல் விட சக்கரம் வலுவிழந்து கீழே விழுந்தது.

குறிப்பு: பாடல் #369ல் உள்ளபடி தனது ஆற்றலின் ஒரு பகுதியாக இருந்த சக்கரமும் அதன் சக்தியையும் திருமாலுக்கு கொடுத்தாலும் சக்கரமும் அதன் சக்தியாகவும் இருப்பவர் இறைவனே ஆகையால் இறைவனின் அவதாரமாய் இருந்த வீரபத்திரரின் கட்டளைக்கிணங்க சக்கரம் வலுவிழந்து கீழே விழுந்தது.

Related image