பாடல் #312: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)
நில்லா நிலையை நிலையாக நெஞ்சத்து
நில்லாக் குரம்பை நிலையென் றுணர்வீர்காள்
எல்லா உயிர்க்கும் இறைவனே யாயினும்
கல்லாதவர் நெஞ்சத்துக் காணஒண் ணாதே.
விளக்கம்:
எப்போதும் மாறிக்கொண்டே இருக்கும் நிலையில்லாத வாழ்க்கையையும் எதிலும் நிலையாக இருக்காத மனமும் நிரந்தரமாக நிலைத்து இருக்காத உடம்பையும் எப்போதும் நிலையாக இருப்பவை என்று நினைத்துக்கொண்டு இருக்கும் உயிர்களே ஈசன் எல்லா உயிர்களுக்கும் இறைவன் தான் ஆனால் உண்மை ஞானத்தை கற்றுக்கொள்ளாத உயிர்களின் நெஞ்சத்தில் அவன் எப்போதுமே காட்சியாக காணக் கிடைக்க மாட்டான்.
