பாடல் #1511: ஐந்தாம் தந்திரம் – 15. சாரூபம் (இறைவன் இருக்கின்ற வடிவத்திலேயே இருந்து அவருக்கானதை ஏற்றுக் கொள்வது)
சயிலலோ கத்தினைச் சார்ந்த பொழுதே
தயிலம தாகுஞ் சராசரம் போலப்
பயிலுங் குருவின் பதிபுக்க போதே
கயிலை யிறைவன் கதிர்வடி வாமே.
திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:
சயிலலொ கததினைச சாரநத பொழுதெ
தயிலம தாகுஞ சராசரம பொலப
பயிலுங குருவின பதிபுகக பொதெ
கயிலை யிறைவன கதிரவடி வாமெ.
சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:
சயில லோகத்தினை சார்ந்த பொழுதே
தயிலம் அது ஆகும் சராசரம் போல
பயிலும் குருவின் பதி புக்க போதே
கயிலை இறைவன் கதிர் வடிவு ஆமே.
பதப்பொருள்:
சயில (இறைவன் இருக்கின்ற தர்ம) லோகத்தினை (உலகத்தை) சார்ந்த (சாதகர் சார்ந்து) பொழுதே (இருக்கும் போதே)
தயிலம் (அங்கே வீற்றிருக்கின்ற இறைவனுக்கு சாந்து பூசியது போல சுற்றி இருக்கின்றது) அது (போலவே) ஆகும் (அங்கு புகுந்த சாதகரையும் சுற்றி இருக்கும் படி ஆகும்) சராசரம் (அண்டத்தில் இருக்கின்ற அனைத்து உலகங்களும்) போல (அது போலவே)
பயிலும் (சாதகர் தமக்கு கற்று கொடுக்கும் இறைவனை உணர்ந்த ஞான) குருவின் (குருவின்) பதி (இடத்திற்குள்) புக்க (நுழைந்த) போதே (போதே)
கயிலை (கயிலாய மலையில்) இறைவன் (வீற்றிருக்கின்ற இறைவனின்) கதிர் (ஒளி பொருந்திய) வடிவு (உருவமாகவே) ஆமே (சாதகரும் ஆகி விடுவார்).
விளக்கம்:
இறைவன் இருக்கின்ற தர்ம உலகத்தை சாதகர் சார்ந்து இருக்கும் போதே அங்கே வீற்றிருக்கின்ற இறைவனுக்கு சாந்து பூசியது போல அண்டத்தில் இருக்கின்ற அனைத்து உலகங்களும் சுற்றி இருக்கின்றது போலவே அங்கு புகுந்த சாதகரையும் சுற்றி இருக்கும் படி ஆகிவிடும். அது போலவே சாதகர் தமக்கு கற்று கொடுக்கும் இறைவனை உணர்ந்த ஞான குருவின் இடத்திற்குள் நுழைந்த போதே கயிலாய மலையில் வீற்றிருக்கின்ற இறைவனின் ஒளி பொருந்திய உருவமாகவே சாதகரும் ஆகி விடுவார்.
