Thirumandhiram

பாடல் #270: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

அன்பு சிவம் இரண்டென்பர் அறிவிலார்
அன்பே சிவமாவ தாரும் அறிகிலார்
அன்பே சிவமாவ தாரும் அறிந்தபின்
அன்பே சிவமாய் அமர்ந்துஇருந் தாரே.

விளக்கம்:

அன்பு என்று அழைக்கப்படுகின்ற உணர்வும் சிவம் என்று அழைக்கப்படுகின்ற இறைவனும் இரண்டு வேறு வேறு என்று கூறுகின்றவர்கள் உண்மை ஞானம் இல்லாத அறிவில்லாதவர்கள். அசையும் பொருள் அசையா பொருள் ஓர் அறிவு முதல் ஆறறிவு வரை உள்ள அனைத்து உயிர்கள் மீதும் செலுத்தப்படும் எதிர்பார்ப்பில்லாத தூய்மையான அன்பு தான் சிவம் என்பதை யாரும் அறிந்திருக்கவில்லை. இறைவனது திருவருளால் தமக்குள்ளும் பிறருக்குள்ளும் இருந்து வெளிப்படும் தூய்மையான அன்பு தான் சிவம் என்பதை அறிந்து உணர்ந்த பின் அந்த அறிவு ஞானமே தூய்மையான அன்பே சிவமாக அவருடைய உள்ளத்தில் அமர்ந்து இருப்பார்.

பாடல் #271: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

பொன்னைக் கடந்திலங் கும்புலித் தோலினன்
மின்னிக் கிடந்து மிளிரும் இளம்பிறை
துன்னிக் கிடந்த சுடுபொடு யாடிக்குப்
பின்னிக் கிடந்ததுஎன் பேரன்பு தானே.

விளக்கம்:

தூய்மையான தங்கத்தைவிட அதிகமாக ஜொலிக்கும் புலித்தோலை உடையாக அணிந்தவனும் மின்னிக்கொண்டு தூய்மையான பால்போன்ற வெள்ளை நிறத்தில் ஜொலிக்கும் இளம் சந்திர பிறை வடிவ நிலாவை தன் சடைமுடியில் அணிந்தவனும் சுடுகாட்டில் எரித்தபின் மிஞ்சியிருக்கும் சூடான சாம்பலைப் பொடிபோல தனது திருமேனியெங்கும் பூசிக்கொண்டு அந்த பொடியின் மேலேயே திருநடனம் ஆடுகின்ற கூத்தனாகிய இறைவனின் மேல் யாம் செலுத்திய அன்பும் இறைவன் எம்மேல் கொண்ட அன்பும் இரண்டற பின்னிக் கலந்துள்ளது.

கருத்து: உண்மையான எதிர்பார்ப்பில்லாத பேரன்பை எதன் மீது செலுத்தினாலும் அதுவே சிவமாக இருக்கிறது என்பதை எவர் உணர்ந்து இருக்கின்றாரோ அவரோடு சிவனும் பேரன்பாகவே இரண்டறக் கலந்து இருக்கின்றான்.

பாடல் #272: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

என்பே விறகா இறைச்சி அறுத்திட்டுப்
பொன்போற் கனலில் பொரிய வறுப்பினும்
அன்போ டுருகி அகங்குழை வார்க்கன்றி
என்பொலா மணியினை எய்தவொண் ணாதே.

விளக்கம்:

உடல் எலும்புகளை விறகுகளாக்கி தங்கம் போன்ற பொன்னிறத்தில் தகதகவென எரியும் தீயில் உடல் தசைகளை அறுத்து போட்டு பொன்னிறத்தில் பொரிய வறுத்தாலும் அன்போடு மனம் உருகி உள்ளம் குழைந்தவர்களைத் தவிர வேறு எவராலும் செதுக்கப்படாத தூய்மையான மாணிக்கம் போன்ற இறைவனை சென்று அடைய முடியாது.

கருத்து: உயிர்கள் தமது உடலைக் கொடூரமாக வருத்திக்கொண்டு தவம் புரிந்தாலும் தமது உடலையே தீயிலிட்டு யாகம் புரிந்தாலும் அவர்களிடத்தில் உண்மையான அன்பு உள்ளத்தில் இல்லை என்றால் அவர்கள் என்ன செய்தாலும் இறைவனை அடைய முடியாது. தூய்மையான அன்பே இறைவனை அடையும் மிகச்சிறந்த வழியாகும்.

பாடல் #273: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

ஆர்வம் உடையவர் காண்பர் அரன்றன்னை
ஈரம் உடையவர் காண்பர் இணையடி
பாரம் உடையவர் காண்பர் பவந்தன்னைக்
கோர நெருக்குகொடு கொங்குபுக் காரே.

விளக்கம்:

இறைவனைக் காண வேண்டும் என்கின்ற அன்பால் தீராத ஆசையைக் கொண்டவர்கள் அனைத்தையும் காத்து நிற்கும் இறைவனது திருவுருவத்தைக் கண்டு பயன்பெறுவார்கள். பிற உயிர்களிடத்தில் இறைவனை கண்டு தூய்மையான அன்புடன் உள்ளம் கசிந்து இருப்பவர்கள். இறைவனின் ஈடுஇணையில்லாத திருவடிகளைக் கண்டு பயன்பெறுவார்கள். அப்படியில்லாமல் பிறவியின் காரணமான கர்மவினைகளை அதிகமாக வைத்திருப்பவர்கள் இறைவனைக் காணாது உலக பற்றுக்களிலேயே இருப்பார்கள். வினையின் பயனாய் எத்தனை பிறவி எடுத்தாலும் அன்பில்லாத உள்ளத்தைக் கொண்டு இருப்பவர்கள் கொடுமையான துன்பத்தைக் கொடுக்கும் இடத்திலேயே மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பார்கள்.

பாடல் #274: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

என்னன் புருக்கி இறைவனை ஏத்துமின்
முன்னன் புருக்கி முதல்வனை நாடுமின்
பின்னன் புருக்கிப் பெருந்தகை நந்தியும்
தன்னன் புஎனக்கே தலைநின்ற வாறே.

விளக்கம்:

ஏதேனும் ஒரு வகையில் அன்பை உள்ளம் உருக இறைவனைப் போற்றி வழிபடுங்கள். உடலைவிட்டு உயிர் பிரியும் முன்பே உருக்கமான அன்பினை அனைத்து உயிர்களிடமும் காட்டுவதன் மூலம் இறைவனைத் தேடுங்கள். அப்படி செய்து வந்தால் அடியேன் மீது கொண்ட அளவில்லாத பெருங்கருணையினால் குருவாக இருந்து தனது அன்பை எனக்கென்று கொடுத்து என்னோடு எப்போதும் கலந்து நின்றது போலவே உங்களது உயிர் உடலை விட்டுப் பிரிந்த பின்பும் உங்களுக்கும் தனது அளவில்லாத பெருங்கருணையைக் கொடுத்து உங்களோடும் எப்போதும் இறைவன் கலந்து நிற்பான்.

பாடல் #275: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

தானொரு காலம் சயம்புவென் றேத்தினும்
வானொரு காலம் வழித்துணை யாய்நிற்கும்
தேனொரு பால்திகழ் கொன்றை அணிசிவன்
தானொரு வண்ணமாயென் அன்பில்நின் றானே.

விளக்கம்:

காலங்கள் தோன்றுவதற்கு முன்பே சுயமாகத் தோன்றியவனும் தம்மை அன்போடு போற்றி வணங்கி வாழ்ந்த உயிர்கள் இறந்து விண்ணுலகம் செல்லும் காலம் அவர்களோடு வழித்துணையாய் வருபவனும் தேன் அதிகமாக ஊறியிருக்கும் கொன்றை மலர்களைத் தனது இடது பாகத்தில் மாலையாக அணிந்திருப்பவனுமாகிய சிவபெருமானின் மேல் யான் வைத்திருக்கும் பேரன்பின் உருவமாகவே என்னுடன் கலந்து நிற்கின்றான்.

பாடல் #276: முதல் தந்திரம் – 18. அன்புடைமை (அன்பு செலுத்தும் முறை)

முன்படைத் தின்பம் படைத்த முதலிடை
அன்படைத் தெம்பெரு மானை அறிகிலார்
வன்படைத் திந்த அகலிடம் வாழ்வினில்
அன்படைத் தான்றனர் அகலிடந் தானே.

விளக்கம்:

உயிர்களை உலகத்தில் படைக்கும் முன்பே அன்பையும் அதன் மூலம் பெறும் இன்பத்தையும் படைத்த முதல்வனாகிய இறைவனை தூய்மையான அன்பினால் கண்டு உணர முடியாதவர்கள் கேடு நிறைந்த இந்த பெரிய உலகத்தில் உலகப் பற்றுக்களின் மேலேயே அன்பு ஆசை வைத்து இந்த அகன்ற உலகத்திலேயே கிடந்து துன்பப்படுகின்றனர்.