பாடல் #310: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (உலக கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)

கல்லா தவரும் கருத்தறி காட்சியை
வல்லா ரெனிலருட் கண்ணான் மதித்துளோர்
கல்லாதார் உண்மைபற் றாநிற்பர் கற்றோரும்
கல்லாதவரும் இன்பம் காணுகி லாரே.

விளக்கம்:

உலக கல்வி கற்காமல் தனது கருத்தில் உள்ளத்துக்குள்ளே இறைவனை ஒருவர் இருக்கிறார் என்று உணர்ந்து அவரை அடையும் தகுதி பெற்றவர்களுக்கு இறைவனது அருளே கண்ணாக இருந்து அவர்களுக்கு ஞானத்தைக் கொடுக்கும். இவர்கள் எப்போதும் உலகைப்பற்றி இருக்காமல் இறைவனைப்பற்றி இருந்து பேரின்பத்தை காண்பார்கள். உலகக் கல்வியை மட்டுமே கற்றறிந்து உண்மை ஞானத்தை கற்றுக்கொள்ளாத உயிர்கள் இறைவனின் பேரின்பத்தை எப்போதும் காண மாட்டார்கள்.

பாடல் #311: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)

வல்லார்கள் என்றும் வழியொன்றி வாழ்கின்றார்
அல்லா தவர்கள் அறிவு பலவென்பார்
எல்லா இடத்தும் உளன்எங்கள் தம்இறை
கல்லா தவர்கள் கலப்புஅறி யாரே.

விளக்கம்:

உண்மையான ஞானத்தை அடைந்து இறைவனை உள்ளத்துள் உணரக்கூடிய உயிர்கள் எப்போதும் அவனை வணங்கிப் பின்பற்றி நல்வழியிலேயே வாழ்கின்றனர். உண்மை ஞானம் பெறாதவர்கள் உலக ஞானம் நிறைய இருப்பதாகச் சொல்லிகொண்டு இருப்பார்கள். எல்லா இடத்திலும் நீக்கமற நிறைந்திருப்பவன் எம்பெருமான் சதாசிவமூர்த்தி. அவனைப் பற்றிய உண்மை ஞானத்தை கற்று அறியாதவர்கள் தமக்குள்ளும் அவன் இரண்டறக் கலந்திருப்பதை அறிய மாட்டார்கள்.

பாடல் #312: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)

நில்லா நிலையை நிலையாக நெஞ்சத்து
நில்லாக் குரம்பை நிலையென் றுணர்வீர்காள்
எல்லா உயிர்க்கும் இறைவனே யாயினும்
கல்லாதவர் நெஞ்சத்துக் காணஒண் ணாதே.

விளக்கம்:

எப்போதும் மாறிக்கொண்டே இருக்கும் நிலையில்லாத வாழ்க்கையையும் எதிலும் நிலையாக இருக்காத மனமும் நிரந்தரமாக நிலைத்து இருக்காத உடம்பையும் எப்போதும் நிலையாக இருப்பவை என்று நினைத்துக்கொண்டு இருக்கும் உயிர்களே ஈசன் எல்லா உயிர்களுக்கும் இறைவன் தான் ஆனால் உண்மை ஞானத்தை கற்றுக்கொள்ளாத உயிர்களின் நெஞ்சத்தில் அவன் எப்போதுமே காட்சியாக காணக் கிடைக்க மாட்டான்.

பாடல் #313: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)

கில்லேன் வினைத்துயர் ஆக்கு மயலானேன்
கல்லேன் அரன்நெறி அறியா தகையின்
வல்லேன் வழங்கும் பொருளே மனத்தினுள்
கல்லேன் கழியநின்று ஆடவல் லேனே.

விளக்கம்:

சிவநெறியைக் கல்லாமல் இறைவுணர்வை அறிய ஆற்றல் இல்லாத உயிர்கள் மாயையில் மயங்கி வினைப் பயனால் கிடக்கும் துன்பங்களை மேலும் மேலும் உருவாக்கி அனுபவித்துக் கொண்டே இருக்கின்றார்கள். உலகத்தில் இருக்கும் அனைத்து பொருள்களையும் கொடுத்து அப்பொருளாகவே இருக்கும் இறைவன் தனக்குள்ளும் இருக்கின்றான் என்று தெரியாமல் நாட்களை வீணாகக் கழித்துக்கொண்டு உலக இன்பங்களிலேயே இருந்து ஆடிக்கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

பாடல் #314: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)

நில்லாது சீவன் நிலையன்றுஎன் றெண்ணி
வல்லார் அறத்தும் தவத்துளும் ஆயினார்
கல்லா மனித்தர் கயவர் உலகினில்
பொல்லாத வினைத்துயர் போகஞ்செய் வாரே.

விளக்கம்:

உண்மையான ஞானத்தை கற்றவர்கள் உயிரோடு கூடிய உடல் என்றும் நிலையானது இல்லை என்று உணர்ந்து தம்மால் முடிந்த அளவு அற வழியிலும் தவ வழியிலும் சென்று இறைவனை அடைய முயற்சிக்கின்றனர். உண்மையான ஞானத்தை கற்றுக்கொள்ளாத உயிரோடு கூடிய உடல் உலக வாழ்க்கையையே வாழ்ந்துகொண்டு கொடுமையான வினையின் பயனால் வரும் துன்பங்களையே அனுபவித்துக்கொண்டு வாழ்க்கையை வீணாக்குகின்றனர்.

பாடல் #315: முதல் தந்திரம் – 22. கல்லாமை (கல்வி கற்று உண்மை ஞானம் இல்லாமை)

விண்ணினின் உள்ளே விளைந்த விளங்கனி
கண்ணினின் உள்ளே கலந்தங் கிருந்தது
மண்ணினின் உள்ளே மதித்து மதித்துநின்
றெண்ணிலி எழுதி இளைத்துவிட் டாரே.

விளக்கம்:

வானவெளியில் உள்ளே இருந்து உயிர்களுக்கு அருள் செய்யும் இறைவன் அவர்களின் கண்களுக்குள்ளும் இருந்து காட்சியைக் காட்டுபவனாகவும் கலந்து அருள் செய்கின்றான். அந்த இறைவனை வழிபட்டு பேரின்பத்தை அனுபவிக்காமல் உலக வாழ்க்கையையே பெரிதானது என்று மதித்துக்கொண்டு இறைவனைப்பற்றி வீண் விளக்கங்கள் எழுதி வீண் பொழுதை கழிக்கின்றனர்.