பாடல் #297

பாடல் #297: முதல் தந்திரம் – 20. கல்வி (உண்மை அறிவான ஞானம்)

வழித்துணை யாய்மருந் தாயிருந் தார்முன்
கழித்துணை யாங்கற் றிலாதவர் சிந்தை
ஒழித்துணை யாமும்ப ராமுல கேழும்
வழித்துணை யாம்பெருந் தன்மைவல் லானே.

விளக்கம்:

உண்மை ஞானமாகிய கல்வி கற்றவர்களின் சிந்தனை உயிர்களுக்கெல்லாம் வழித்துணையாகவும் நோய் தீர்க்கும் மருந்தாகவும் இருக்கும். உண்மை ஞானமாகிய கல்வி இல்லாதவர்களின் சிந்தனை இறைவனைப் பற்றிய எண்ணங்களை இல்லாமல் அறியாமையை கொடுக்கும். உண்மை ஞானமாகிய கல்வி கற்றவர்களுக்கு, தேவலோகம் முதலிய ஏழு உலகங்களுக்கும் வழித்துணையாய் இருக்கும் இறைவனே பெருங்கருணையுடன் அருள் புரிவான்.

பாடல் #298

பாடல் #298: முதல் தந்திரம் – 20. கல்வி (உண்மை அறிவான ஞானம்)

பற்றது பற்றின் பரமனைப் பற்றுமின்
முற்றது எல்லா முதல்வன் அருள்பெறில்
கிற்ற விரகின் கிளரொளி வானவர்
கற்றுஅவர் பேரின்பம் உற்றுநின் றாரே.

விளக்கம்:

எதையாவது வேண்டும் என்று எண்ணி அதனை அடைய ஆசைப்பட்டால் இறைவன் வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு அவனை அடையுங்கள். அனைத்திற்கும் முதல்வனாகிய இறைவனை அடைந்து அவன் அருளைப் பெற்றுவிட்டால் எல்லா ஆசைகளுக்கும் மேலானதை அடைந்திருப்பதை உணரலாம். தவ ஒளியுடன் இருக்கும் தேவர்களை விட உண்மைக்கல்வி ஞானத்தின் மூலம் இறைவனை உணர்ந்தவர்கள் மிகுந்த பேரின்பம் பெறுகிறார்கள்.

பாடல் #299

பாடல் #299: முதல் தந்திரம் – 20. கல்வி (உண்மை அறிவான ஞானம்)

கடலுடை யான்மலை யான்ஐந்து பூதத்
துடலுடை யான்பல ஊழிதொ றூழி
அடல்விடை ஏறும் அமரர்கள் நாதன்
இடமுடை யார்நெஞ்சத் திலிருந் தானே.

விளக்கம்:

கடலாக இருப்பவனும் மலையாக இருப்பவனும் ஐந்து பூதங்களையே தனக்கு உடலாக வைத்திருப்பவனும் உலகம் தோன்றி அழியும் பலகோடி ஊழிக்காலங்களிலும் மாறாமல் நின்று வலிமையான காளையின் மேல் ஏறிவரும் அமரர்களுக்கெல்லாம் தலைவனுமான இறைவனை உண்மை கல்வி ஞானத்தைப் பெற்று தம் மனதில் இடம்கொடுப்பவர் நெஞ்சத்தில் கோயில்கொண்டு எழுந்தருளியிருக்கின்றான்.

பாடல் #280

பாடல் #280: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

இகழ்ந்ததும் பெற்றதும் ஈசன் அறியும்
உகந்தருள் செய்திடும் உத்தம நாதன்
கொழுந்தன்பு செய்தருள் கூரவல் லார்க்கு
மகிழ்ந்தன்பு செய்யு மருளது வாமே.

விளக்கம்:

தம்மை இகழ்ச்சியாக பேசும் உயிர்களையும் போற்றி வணங்கும் உயிர்களையும் சிவபெருமான் அறிவான். தம்மை இகழ்ந்து பேசிய உயிர்களுக்கும் மனமுவந்து அவரவர் மனதிற்கேற்ப அருளை வழங்கும் உத்தமமான தலைவன் இறைவன். அப்படிப்பட்ட இறைவனை உயிர்கள் தமது உள்ளத்திலிருந்து வெளிவரும் தூய்மையான அன்போடு அழைத்து அருள் வேண்டுமென்று கேட்டுவிட்டால், அவர்களுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் வேண்டியதை உடனே தந்துவிடுவதும் அந்த இறைவனின் பேரருளே ஆகும்.

பாடல் #281

பாடல் #281: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

இன்பப் பிறவிக் கியல்வது செய்தவன்
துன்பப் பிறவித் தொழில்பல எண்ணினும்
அன்பிற் கலவிசெய் தாதிப் பிரான்வைத்த
முன்புஇப் பிறவி முடிவது தானே.

விளக்கம்:

உயிர்கள் பிறந்த பிறவியிலேயே பேரின்பம் அடைவதற்குத் தேவையான அனைத்து வழிகளையும் இறைவன் செய்து வைத்திருந்தாலும் உயிர்கள் தாம் எடுத்த பிறவியில் துன்பத்தைத் தரக்கூடிய உலக ஆசைகளின் வழியே பலவித செயல்களைச் செய்கின்றனர். உயிர்கள் ஆசை வழியே சென்றாலும் உயிர்கள் மீது கொண்ட பேரன்பினால் அவர்களின் பிறவியை அறுக்கும் ஒரு வழியாக தூய்மையான அன்பை வைத்து இருக்கின்றான். ஆசை வழியே சென்று துன்பத்திற்குரிய காரியங்களைச் செய்யும் உயிர்களானாலும் தூய்மையான அன்புடன் இருந்தால் அவர்களுக்கு வேறு பிறவியில்லாத முக்தியை இறைவன் அவர்களுக்கு வழங்கி அருளுவான்.

பாடல் #282

பாடல் #282: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

அன்புறு சிந்தையின் மேலெழும் அவ்வொளி
இன்புறு கண்ணியொ டேற்க இசைந்தன
துன்புறு கண்ணியைந் தொடும் துடக்கற்று
நண்புறு சிந்தையொடு நாடுமின் நீரே.

விளக்கம்:

அனைத்து உயிர்களிடமும் தூய்மையான அன்புடன் இருப்பவர்களின் எண்ணத்தில் பேரொளியாக எழும் இறைவன் உயிர்களின் பிறவியை அறுத்து பேரின்பத்தைக் கொடுக்கும் அமிர்தமாக இரண்டு கண்களுக்கு நடுவே இருக்கும் ஆக்ஞா சக்கரத்தில் இணைந்து எழுகின்றான். உயிர்களின் உள்ளத்தில் பேரொளியாக இறைவன் எழுந்தபின் ஆன்மாக்களுக்கு துன்பத்தை தரும் ஐம்புலன்களின் தொடர்பு அறுபட்டு நீங்கும். அனைத்து உயிர்களிடமும் அன்பையே சிந்தனை செய்யும் எண்ணத்தோடு அவனைச் சென்று அடையுங்கள் நீங்கள்.

பாடல் #283

பாடல் #283: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

புணர்ச்சியுள் ஆயிழை மேலன்பு போல
உணர்ச்சியுள் ஆங்கே ஒடுங்கவல் லார்க்கு
உணர்ச்சியில் லாது குலாவி உலாவி
அணைத்தலும் இன்பம் அதுஇது வாமே.

விளக்கம்:

ஆண்கள் தாம் அன்புகொண்ட மனைவியரோடு இருக்கும் பொழுது அந்த உணர்விலேயே ஊறித் தம்மை மறந்து இருப்பதுபோல இறைவன் மீது தாம் வைத்திருக்கும் தூய்மையான அன்பின் உணர்ச்சியிலேயே ஊறித் தம்மை மறந்து இருக்கக்கூடிய உயிர்களுக்கு வெறும் உடல் உணர்ச்சி இல்லாமல் உள்ளத்திலிருக்கும் உணர்ச்சியோடு ஒன்றாகக் கூடி அவர்கள் செல்லும் இடமெல்லாம் அவர்களை காத்து நிற்பான் இறைவன். அப்படிப்பட்ட இறைவனிடம் கிடைக்கும் பேரின்பம் உலகப் பற்றுக்களோடு இருக்கும் அன்பில் கிடைக்கும் சிற்றின்பத்தைவிட மிகவும் பெரியது ஆகும்.

பாடல் #284

பாடல் #284: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

உற்றுநின் றாரொடும் அத்தகு சோதியைச்
சித்தர்கள் என்றும் தெரிந்தறி வாரில்லை
பத்திமை யாலே பணிந்தடி யார்தொழ
முத்தி கொடுத்துஅவர் முன்புநின் றானே.

விளக்கம்:

அனைத்து உயிர்களிடம் உண்மையான அன்பு வைத்து இருக்கும் அன்பர்களுடன் சேர்ந்து இருக்கும் பேரொளியான இறைவனை வெறும் சிந்தனை மட்டுமே செய்பவர்களால் அவன் எப்படி இருப்பான் என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளவோ அவனது பேரன்பையோ அறிந்து கொள்ளவோ முடியாது. சிந்தனையை விட்டுவிட்டு அவன் மீது உண்மையான பக்தி கொண்டு அவன் திருவடிகளைப் பணிந்து தொழுது வருபவர்களுக்கு அவன் முக்தியையும் கொடுத்து அவர்களின் கண் முன்பும் வந்து நிற்பான் இறைவன்.

பாடல் #285

பாடல் #285: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

கண்டேன் கமழ்தரு கொன்றையி னானடி
கண்டேன் கரியுரி யான்றன் கழலிணை
கண்டேன் கமல மலருறை வானடி
கண்டேன் கழலதுஎன் அன்பினுள் யானே.

விளக்கம்:

சுகந்தமான வாசனை கொண்ட கொன்றை மலர்களைச் சூடியிருக்கின்றவனின் திருவடிகளை யான் கண்டு கொண்டேன். அறியாமையாகிய யானையை கதறும்படி பிளந்து அதன் தோலை உரித்துப் போர்வையாக தன் மேல் போர்த்திக்கொண்டவனின் காதிலிருக்கும் அழகிய கழல்களை யான் கண்டு கொண்டேன். சகஸ்ரர தளத்தில் ஆயிரம் இதழ்கொண்ட தாமரை மலரின் மேல் வீற்றிருக்கும் இறைவனின் திருவடிகளை யான் கண்டு கொண்டேன். இறைவனின் மேல் யான் கொண்ட பேரன்பால் அழகிய கழல்களை அணிந்து அன்பே உருவாமாய் நின்ற அவனது திருமேனியை யான் கண்டு கொண்டேன்.

பாடல் #286

பாடல் #286: முதல் தந்திரம் – 19. அன்பு செய்வாரை அறிவன் சிவன்

நம்பனை நானா விதப்பொரு ளாகுமென்
றும்பரில் வானவர் ஓதுந் தலைவனை
இன்பனை இன்பத் திடைநின் றிரதிக்கும்
அன்பனை யாரும் அறியவுமி லாரே.

விளக்கம்:

நம்மோடு எப்போதும் இருக்கும் இறைவனை அனைத்து விதமான பொருளாகவும் இருப்பவன் என்று விண்ணுலகத்திலிருக்கும் தேவர்களெல்லாம் போற்றித் துதிக்கும் தலைவனை பேரின்பத்தின் உருவமாக இருப்பவனை பேரின்பத்தின் இடையே நின்று பெருங்கருணையை வழங்கும் பேரன்பு மிக்க பெருமானை உயிர்கள் எவரும் அறிந்து கொள்ளாமல் இருக்கின்றார்களே!