Year: 2022

பாடல் #1394: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

பச்சை யிவளுக்குப் பாங்கிமா ராறெட்டுக்
கொச்சைய ரெண்மர்கள் கூடி வருதலாற்
கச்சணி கொங்கைகள் கையிரு காப்பதாய்
எச்ச விடைச்சி யினிதிருந் தாளே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

பசசை யிவளுககுப பாஙகிமா ராறெடடுக
கொசசைய ரெணமரகள கூடி வருதலாற
கசசணி கொஙகைகள கையிரு காபபதாய
எசச விடைசசி யினிதிருந தாளெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

பச்சை இவளுக்குப் பாங்கிமார் ஆறு எட்டு
கொச்சையர் எண்மர்கள் கூடி வருதலால்
கச்சு அணி கொங்கைகள் கை இரு காப்பு அதாய்
எச்ச இடைச்சி இனிது இருந்தாளே.

பதப்பொருள்:

பச்சை (சாதகருக்குள் பசுமையாக வீற்றிருக்கின்ற) இவளுக்குப் (இறைவிக்கு) பாங்கிமார் (சரிசமமாக அவளைச் சூழ்ந்து நிற்கின்ற சக்திகள்) ஆறு (ஆறும்) எட்டு (எட்டும் பெருக்கி வரும் மொத்தம் நாற்பத்தெட்டு பேர் இருக்கின்றார்கள்)
கொச்சையர் (அவளுக்கு சரிசமமாகவும் நெருக்கமாகவும் இருக்கின்ற சக்திகள்) எண்மர்கள் (எட்டு பேரும்) கூடி (நாற்பத்து எட்டு பேரோடு கூட்டி மொத்தம் ஐம்பத்து ஆறு பேரும்) வருதலால் (அவளை எப்போதும் சூழ்ந்து வருவதால்)
கச்சு (அவர்கள் அனைவரும் மார்புக் கச்சைகளை) அணி (அணிந்து இருக்கும்) கொங்கைகள் (திருமார்புகளோடும்) கை (தங்களின் திருக்கரங்கள்) இரு (இரண்டிலும்) காப்பு (ஆயதங்களை ஏந்திக் கொண்டு காக்கின்ற) அதாய் (வளையமாக சூழ்ந்து இருக்க)
எச்ச (மெல்லிய) இடைச்சி (இடையைக் கொண்டு பசுமையாக இருக்கும் இறைவி அவர்களுக்கு நடுவில்) இனிது (இனிமையாக) இருந்தாளே (வீற்றிருந்தாள்).

விளக்கம்:

பாடல் #1393 இல் உள்ளபடி சாதகருக்குள் பசுமையாக வீற்றிருக்கின்ற இறைவிக்கு சரிசமமாக அவளைச் சூழ்ந்து நிற்கின்ற சக்திகள் நாற்பத்தெட்டு பேர் இருக்கின்றார்கள். அவளுக்கு சரிசமமாகவும் நெருக்கமாகவும் இருக்கின்ற சக்திகள் எட்டு பேரும் நாற்பத்து எட்டு பேரோடு கூட்டி மொத்தம் ஐம்பத்து ஆறு பேரும் அவளை எப்போதும் சூழ்ந்து வருகின்றார்கள். அவர்கள் அனைவரும் தங்களின் திருமார்புகளில் மார்புக் கச்சைகளை அணிந்து கொண்டும் தங்களின் திருக்கரங்கள் இரண்டிலும் ஆயதங்களை ஏந்திக் கொண்டும் காக்கின்ற வளையமாக சூழ்ந்து இருக்க மெல்லிய இடையைக் கொண்டு பசுமையாக இருக்கும் இறைவி அவர்களுக்கு நடுவில் இனிமையாக வீற்றிருந்தாள்.

பாடல் #1395: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

தாளதி னுள்ளே தயங்கிய சோதியைக்
காலது வாகக் கலந்துகௌம் னைம்என்று
மாலது வாக வழிபாடு செய்துநீ
பாலது போலப் பரந்தெழு விண்ணிலே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

தாளதி னுளளெ தயஙகிய சொதியைக
காலது வாகக கலநதுகௌம னைமஎனறு
மாலது வாக வழிபாடு செயதுநீ
பாலது பொலப பரநதெழு விணணிலெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

தாள் அதின் உள்ளே தயங்கிய சோதியை
கால் அது ஆகக் கலந்து கௌம் ஐம் என்று
மால் அது ஆக வழிபாடு செய்து நீ
பால் அது போலப் பரந்து எழு விண்ணிலே.

பதப்பொருள்:

தாள் (சாதகருக்குள் வீற்றிருக்கின்ற இறைவியின் திருவடிகள்) அதின் (அவற்றிற்கு) உள்ளே (உள்ளேயே) தயங்கிய (பிரகாசமாக இல்லாமல் மங்கி இருக்கும்) சோதியை (ஜோதியை)
கால் (மூச்சுக் காற்று) அது (மூலம்) ஆகக் (ஜோதியையே மூச்சுக் காற்றாக) கலந்து (கலந்து) கௌம் (‘கௌம்’ மற்றும்) ஐம் (‘ஐம்’ எனும் பீஜ மந்திரங்களை) என்று (அதோடு சேர்த்து ஜெபித்துக் கொண்டு)
மால் (காக்கின்ற தெய்வம்) அது (அதுவே) ஆக (என்று) வழிபாடு (எண்ணி தியானம்) செய்து (செய்தால்) நீ (சாதகர்கள்)
பால் (பசுவின் உடல் முழுவதும் உள்ள இரத்தமே பாலாக) அது (மாறுவது) போலப் (போல சாதகரின் உடல் முழுவதும் ஜோதியானது) பரந்து (பரந்து விரிந்து) எழு (சாதகரின் உடலுக்குள்ளிருந்து மேலெழுந்து வந்து) விண்ணிலே (ஆகாயத்திலும் பரந்து விரிந்து கொண்டே இருக்கும்).

விளக்கம்:

பாடல் #1394 இல் உள்ளபடி சாதகருக்குள் வீற்றிருக்கின்ற இறைவியின் திருவடிகளுக்கு உள்ளேயே பிரகாசமாக இல்லாமல் மங்கி இருக்கும் ஜோதியை மூச்சுக் காற்றோடு கலந்து ‘கௌம்’ மற்றும் ‘ஐம்’ எனும் பீஜ மந்திரங்களை அதோடு சேர்த்து ஜெபித்துக் கொண்டு காக்கின்ற தெய்வமாக அந்த ஜோதியை எண்ணி தியானம் செய்தால் பசுவின் உடல் முழுவதும் உள்ள இரத்தமே பாலாக மாறுவது போல சாதகர்களின் உடல் முழுவதும் பரந்து இருக்கும் ஜோதியானது சாதகரின் உடலுக்குள்ளிருந்து மேலெழுந்து வந்து ஆகாயத்திலும் பரந்து விரிந்து கொண்டே இருக்கும்.

பாடல் #1396: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

விண்ணமர் நாபி யிரதயமாங் கிடைக்
கண்ணமர் கூபங் கலந்து வருதலாற்
பண்ணமர்ந் தாதித்த மண்டல மானது
தண்ணமர் கூபந் தழைத்தது காணுமே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

விணணவர நாபி யிரதயமாங கிடைக
கணணமர கூபங கலநது வருதலாற
பணணமரந தாதிதத மணடல மானது
தணணமர கூபந தழைததது காணுமெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

விண் அமர் நாபி இருதயம் ஆங்கு இடை
கண் அமர் கூபம் கலந்து வருதலால்
பண் அமர்ந்து ஆதித்த மண்டலம் ஆனது
தண் அமர் கூபம் தழைத்த அது காணுமே.

பதப்பொருள்:

விண் (ஆகாயத்தில்) அமர் (பரந்து விரிந்து இருக்கும் ஜோதியானது) நாபி (சாதகரின் உடலுக்குள் இருக்கின்ற தொப்புள் குழி) இருதயம் (இதயம்) ஆங்கு (ஆகிய இரண்டுக்கும்) இடை (இடைப்பட்ட இடத்தில் இருக்கின்ற)
கண் (சூட்சுமத் துளையில்) அமர் (அமர்ந்து இருக்கின்ற) கூபம் (கிணறோடு) கலந்து (கலந்து) வருதலால் (ஒன்றாகி வரும்போது)
பண் (சாதகர் ஜெபித்துக் கொண்டு இருக்கும் பீஜ மந்திரங்களில்) அமர்ந்து (வீற்றிருந்து) ஆதித்த (அந்த இடமே சூரிய) மண்டலம் (மண்டலமாக) ஆனது (ஆகிவிடும்)
தண் (அதன் பிறகு ஜோதியின் அருள்) அமர் (நிரம்புகின்ற) கூபம் (அந்த சூட்சுமத் துளையான கிணற்றில்) தழைத்த (அருள் முழுவதும் செழுமை பெற்று) அது (இருப்பதை) காணுமே (காணலாம்).

விளக்கம்:

பாடல் #1395 இல் உள்ளபடி ஆகாயத்தில் பரந்து விரிந்து இருக்கும் ஜோதியானது சாதகரின் உடலுக்குள் இருக்கின்ற தொப்புள் குழிக்கும் இதயத்திற்கும் இடைப்பட்ட இடத்தில் இருக்கின்ற சூட்சுமத் துளையில் அமர்ந்து இருக்கின்ற கிணறோடு கலந்து ஒன்றாகி வரும்போது பாடல் #1395 இல் உள்ளபடி சாதகர் ஜெபித்துக் கொண்டு இருக்கும் பீஜ மந்திரங்களில் வீற்றிருந்து அந்த இடமே சூரிய மண்டலமாக ஆகிவிடும். அதன் பிறகு ஜோதியின் அருள் நிரம்புகின்ற அந்த சூட்சுமத் துளையான கிணற்றில் அருள் முழுவதும் செழுமை பெற்று இருப்பதை காணலாம்.

பாடல் #1397: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

கூபத்துச் சத்தி குளிர்முகம் பத்துள
தாபத்துச் சத்தி தயங்கி வருதலா
லாபத்துக் கைகள டைந்தன நாலைந்து
பாசம றுக்கப் பரந்தன சூழவே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

கூபததுச சததி குளிரமுகம பததுள
தாபததுச சததி தயஙகி வருதலா
லாபததுக கைகள டைநதன நாலைநது
பாசம றுககப பரநதன சூழவெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

கூபத்து சத்தி குளிர் முகம் பத்து உள
தாபத்து சத்தி தயங்கி வருதல் ஆல்
ஆபத்து கைகள் அடைந்தன நால் ஐந்து
பாசம் அறுக்கப் பரந்தன சூழவே.

பதப்பொருள்:

கூபத்து (சாதகரின் தொப்புள் குழிக்கும் இதயத்திற்கும் இடைப்பட்ட இடத்தில் இருக்கின்ற சூட்சுமத் துளையான கிணற்றில்) சத்தி (வீற்றிருக்கும் இறைவிக்கு) குளிர் (குளிர்ச்சியான அருளை வழங்கும்) முகம் (முகங்கள்) பத்து (பத்து விதமாக) உள (இருக்கின்றது)
தாபத்து (சாதகருக்குள்ளிருந்து எழுந்து வருகின்ற மனதை சஞ்சலப் படுத்துகின்ற உணர்வுகளை) சத்தி (அந்த பத்து முகங்களின் அருளால் இறைவியானவள்) தயங்கி (வேகத்தை தடுத்துக் குறைத்து தயங்கி) வருதல் (வரும்படி) ஆல் (அருளுவதால்)
ஆபத்து (அந்த உணர்வுகளால் வருகின்ற ஆபத்துகளில் இருந்து சாதகரை காப்பாற்றி அருளுவதற்கு) கைகள் (பல விதமான ஆயுதங்களை ஏந்திக் கொண்டு இருக்கும் தனது திருக்கரங்களை) அடைந்தன (சாதகருக்குள் கொடுத்து) நால் (நான்கும்) ஐந்து (ஐந்தும் பெருக்கி வருகின்ற இருபது திருக்கரங்களால்)
பாசம் (சாதகருக்கும் அந்த உணர்வுகளுக்குமான பந்தத்தை) அறுக்க (அறுக்கும் படி) பரந்தன (பரந்து விரிந்து) சூழவே (சாதகரை சுற்றி அருளுகிறாள்).

விளக்கம்:

பாடல் #1396 இல் உள்ளபடி சாதகரின் தொப்புள் குழிக்கும் இதயத்திற்கும் இடைப்பட்ட இடத்தில் இருக்கின்ற சூட்சுமத் துளையான கிணற்றில் வீற்றிருக்கும் இறைவிக்கு குளிர்ச்சியான அருளை வழங்கும் திருமுகங்கள் பத்து விதமாக இருக்கின்றது. சாதகருக்குள்ளிருந்து எழுந்து வருகின்ற உணர்வுகளால் மனம் சஞ்சலம் அடையாதபடி அந்த பத்து திருமுகங்களின் அருளால் இறைவியானவள் வேகத்தை தடுத்துக் குறைத்து தயங்கி வரும்படி அருளுகின்றாள். அந்த உணர்வுகளால் வருகின்ற ஆபத்துகளில் இருந்து சாதகரை காப்பாற்றி அருளுவதற்கு பல விதமான ஆயுதங்களை ஏந்திக் கொண்டு இருக்கும் தனது இருபது திருக்கரங்களை சாதகருக்குள் கொடுத்து சாதகருக்கும் அந்த உணர்வுகளுக்குமான பந்தத்தை அறுக்கும் படி பரந்து விரிந்து சாதகரை சுற்றி அருளுகிறாள்.

இறைவி தனது பத்து திருமுகங்களாலும் தடுத்து அருளுகின்ற பத்து விதமான மன சஞ்சலங்கள்:

1. காமம் – சிற்றின்பம்
2. குரோதம் – கோபம்
3. உலோபம் – பேராசை, கருமித்தனம்
4. மோகம் – மாயையால் நிகழும் மயக்க உணர்ச்சி
5. மதம் – கொள்கை, செருக்கு, வெறி, மதுபானக் களிப்பு, பெருமை
6. மாச்சரியம் – பொறாமை, பகைமை
7. டம்பம் – ஆடம்பரம்
8. தர்ப்பம் – ஆசைகள்
9. அசூயை – பொறாமை
10. ஈரிசை – பிறர் துன்பம் கண்டு மகிழ்வது

பாடல் #1398: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

சூலந்தண் டொள்வாள் சுடர்பரை ஞானமாய்
வேலம்பு தமாக மாகிளி விற்கொண்டு
கோலம்பு பாசம் மழுக்கத்தி கைக்கொண்டு
கோலஞ்சேர் சங்கு குவிந்தகை யெண்ணதே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

சூலநதண டொழவாழ சுடரபரை ஞானமாய
வெலமபு தமாக மாகிளி விறகொணடு
கொலமபு பாசம மழுககததி கைககொணடு
கொலஞசெர சஙகு குவிநதகை யெணணதெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

சூலம் தண்டு ஒள் வாள் சுடர் பரை ஞானம் ஆய்
வேல் அம்புதம் ஆக மா கிளி வில் கொண்டு
கோல் அம்பு பாசம் மழு கத்தி கை கொண்டு
கோலம் சேர் சங்கு குவிந்த கை எண் அதே.

பதப்பொருள்:

சூலம் (திரிசூலமும்) தண்டு (தண்டாயுதமும்) ஒள் (கூர்மையான) வாள் (வாளும்) சுடர் (சுடர்வீசும் நெருப்பும்) பரை (பேரறிவு) ஞானம் (ஞானத்தை வழங்கும்) ஆய் (திருக்கரங்களாகவும்)
வேல் (வேலாயுதமும்) அம்புதம் (கோரைப் புல்) ஆக (ஆகவும்) மா (மானும்) கிளி (கிளியும்) வில் (வில்லும்) கொண்டு (திருக்கரங்களில் ஏந்திக் கொண்டு)
கோல் (கோலும்) அம்பு (அம்பும்) பாசம் (பாசக் கயிறும்) மழு (மழுவும்) கத்தி (கத்தியும்) கை (திருக்கரங்களில்) கொண்டு (ஏந்திக் கொண்டு)
கோலம் (அழகிய வடிவத்தோடு) சேர் (சேர்ந்தே இருக்கின்ற) சங்கு (சங்கும்) குவிந்த (அபயம் கொடுக்கின்ற குவிந்த) கை (திருக்கரங்கள் இரண்டும் அதனுடன் மேல் நோக்கி முக்தியையும் கீழ் நோக்கி சரணாகதியையும் குறிக்கின்ற விரல்களை நீட்டி இருக்கின்ற இரண்டு திருக்கரங்களும் கொண்டு) எண் (இருக்கின்ற இறைவியை எண்ணிக்கொண்டே) அதே (இரு அதையே).

விளக்கம்:

பாடல் #1397 இல் உள்ளபடி தனது திருக்கரங்களை சாதகருக்குள் கொடுத்து சாதகருக்கும் உணர்வுகளுக்குமான பந்தத்தை அறுக்கும் படி பரந்து விரிந்து சாதகரை சுற்றி அருளுகின்ற இறைவியானவள் தனது இருபது திருக்கரங்களிலும் 1. திரிசூலமும் 2. தண்டாயுதமும் 3. கூர்மையான வாளும் 4. சுடர்வீசும் நெருப்பும் 5. பேரறிவு ஞானமும் 6. வேலாயுதமும் 7. கோரைப் புல்லும் 8. மானும் 9. கிளியும் 10. வில்லும் 11. கோலும் 12. அம்பும் 13. பாசக் கயிறும் 14. மழுவும் 15. கத்தியும் 16. தனது அழகிய வடிவத்தோடு சேர்ந்தே இருக்கின்ற சங்கும் 17 & 18. அபயம் கொடுக்கின்ற குவிந்த திருக்கரங்கள் இரண்டும் 19. மேல் நோக்கி முக்தியை குறிக்கின்ற விரலை நீட்டியும் 20. கீழ் நோக்கி சரணாகதியையும் குறிக்கின்ற விரலை நீட்டியும் இருக்கின்ற திருக்கரங்களை கொண்டு இருக்கின்றாள். இப்படி தம்மைச் சுற்றி பாதுகாப்பாக இருபது கரங்களில் இருபது விதமான ஆயுதங்களை ஏந்தி நிற்கும் இறைவியை சாதகர் எண்ணி தியானித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.

பாடல் #1399: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

எண்ணமர் சத்திகள் நாற்பத்தி னாலுட
னெண்ணமர் சத்திகள் நாற்பத்தி னால்வரா
மெண்ணிய பூவித ழுள்ளே யிருந்தவ
ளெண்ணிய வெண்ணங் கடந்துநின் றாளே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

எணணமர சகதிகள நாறபததி னாலுட
னெணணமர சததிகள நாறபததி னாலவரா
மெணணிய பூவித ளுளளெ யிருநதவ
ளெணணிய வெணணங கடநதுநின றாளெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

எண் அமர் சத்திகள் நால் பத்து நால் உடன்
எண் அமர் சத்திகள் நால் பத்து நால்வர் ஆம்
எண்ணிய பூ இதழ் உள்ளே இருந்தவள்
எண்ணிய எண்ணம் கடந்து நின்றாளே.

பதப்பொருள்:

எண் (சாதகரின் எண்ணத்தில்) அமர் (அமர்ந்து இருக்கின்ற) சத்திகள் (சக்திகள்) நால் (நான்கும்) பத்து (பத்தும்) நால் (நான்கும் சேர்த்து மொத்தம் நாற்பத்து நான்கு சக்திகளாக இருக்கின்றன) உடன் (அவற்றோடு)
எண் (சாதகரின் எண்ணத்தில்) அமர் (அமர்ந்து இருக்கின்ற) சத்திகள் (சக்திகள்) நால் (நான்கும்) பத்து (பத்தும்) நால்வர் (நான்கும் சேர்த்து மொத்தம் நாற்பத்து நான்கு) ஆம் (பேர்களாகவே இருக்கின்றனர்)
எண்ணிய (சாதகரும் எண்ணிக் கொண்டு இருக்கின்ற) பூ (கழுத்திலிருந்து அடிவயிறு வரை உள்ள விசுக்தி [பதினாறு இதழ்கள்], அநாகதம் [பன்னிரண்டு இதழ்கள்], மணிப்பூரகம் [பத்து இதழ்கள்], சுவாதிட்டானம் [ஆறு இதழ்கள்] ஆகிய நான்கு சக்கரங்களில் இருக்கின்ற) இதழ் (மொத்தம் நாற்பத்து நான்கு இதழ்களுக்கு) உள்ளே (உள்ளே) இருந்தவள் (இருக்கின்ற சக்திகளாக இறைவியே இருக்கின்றாள்)
எண்ணிய (சாதகரும் அந்த சக்திகள் அனைவரும் எண்ணிக் கொண்டு இருக்கின்ற) எண்ணம் (தியானத்தின் எண்ணங்களையும்) கடந்து (தாண்டி இருக்கின்ற மாபெரும் சக்தியாக) நின்றாளே (இறைவி நிற்கின்றாள்).

விளக்கம்:

பாடல் #1398 இல் உள்ளபடி தன்னைச் சுற்றி பாதுகாப்பாக இருக்கின்ற இறைவியையே எண்ணி தியானத்தில் இருக்கின்ற சாதகரின் எண்ணத்தில் அமர்ந்து இருக்கின்ற சக்திகள் மொத்தம் நாற்பத்து நான்கு பேர்களாக இருக்கின்றார்கள். இவர்கள் நாற்பத்து நான்கு பேரும் சாதகரின் கழுத்திலிருந்து அடிவயிறு வரை உள்ள விசுக்தி [பதினாறு இதழ்கள்], அநாகதம் [பன்னிரண்டு இதழ்கள்], மணிப்பூரகம் [பத்து இதழ்கள்], சுவாதிட்டானம் [ஆறு இதழ்கள்] ஆகிய நான்கு சக்கரங்களில் இருக்கின்ற மொத்தம் நாற்பத்து நான்கு இதழ்களுக்கு உள்ளே இருக்கின்றார்கள். இந்த நாற்பத்து நான்கு பேர்களின் சக்திகளாகவும் இறைவியே இருக்கின்றாள். சாதகரும் இந்த நாற்பத்து நான்கு சக்திகளும் எண்ணிக் கொண்டு இருக்கின்ற தியானத்தின் எண்ணங்கள் அனைத்தையும் தாண்டி இருக்கின்ற மாபெரும் சக்தியாக இறைவி நிற்கின்றாள்.

பாடல் #1400: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

கடந்தவள் பொன்முடி மாணிக்கத் தோடு
தொடர்ந்தணி முத்துப் பவளங் கச்சாகப்
படர்ந்தல் குற்பட்டாடை பாதச் சிலம்பு
மடந்தை குமிறீயில் வந்துநின் றாளே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

கடநதவள பொனமுடி மாணிககத தொடு
தொடரநதணி முததுப பவளங கசசாகப
படரநதல குறபடடாடை பாதச சிலமபு
மடநதை குமிறீயில வநதுநின றாளெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

கடந்து அவள் பொன் முடி மாணிக்க தோடு
தொடர்ந்து அணி முத்து பவளம் கச்சு ஆக
படர்ந்த அல்குல் பட்டு ஆடை பாத சிலம்பு
மடந்தைக்கும் இறீம் இல் வந்து நின்றாளே.

பதப்பொருள்:

கடந்து (அனைத்தையும் தாண்டி இருக்கின்ற) அவள் (மாபெரும் சக்தியான இறைவி) பொன் (தங்கத்தாலான) முடி (கிரீடத்தை தனது திருமுடியிலும்) மாணிக்க (மாணிக்கத்தாலான) தோடு (தோடுகளை தனது திருக்காதுகளிலும்)
தொடர்ந்து (அதைத் தொடர்ந்து) அணி (அணிந்து இருக்கின்ற) முத்து (முத்துக்களாலான ஆரத்தை தனது திருக்கழுத்திலும்) பவளம் (பவளங்களால் பதிக்கப் பட்ட) கச்சு (கச்சையை) ஆக (தனது திருமார்பிலும் அணிந்து கொண்டு)
படர்ந்த (தனது திருஇடையைத் தாண்டி படர்ந்து இருக்கின்ற) அல்குல் (கீழ் பகுதியில்) பட்டு (பட்டாலான) ஆடை (ஆடையையும்) பாத (தனது திருவடிகளில்) சிலம்பு (சிலம்புகளையும் அணிந்து கொண்டு)
மடந்தைக்கும் (சாதகருக்குள் இருக்கும் நவாக்கிரி சக்கரத்தில் ஆரம்ப நிலையில் இருக்கின்ற) இறீம் (‘ஹ்ரீம்’ எனும் பீஜ) இல் (மந்திரத்தில்) வந்து (வந்து) நின்றாளே (வீற்றிருக்கின்றாள்).

விளக்கம்:

பாடல் #1399 இல் உள்ளபடி அனைத்தையும் தாண்டி இருக்கின்ற மாபெரும் சக்தியான இறைவி தங்கத்தாலான கிரீடத்தை தனது திருமுடியிலும் மாணிக்கத்தாலான தோடுகளை தனது திருக்காதுகளிலும் முத்துக்களாலான ஆரத்தை தனது திருக்கழுத்திலும் பவளங்களால் பதிக்கப் பட்ட கச்சையை தனது திருமார்பிலும் தனது திருஇடையைத் தாண்டி படர்ந்து இருக்கின்ற கீழ் பகுதியில் பட்டாலான ஆடையையும் தனது திருவடிகளில் சிலம்புகளையும் அணிந்து கொண்டு சாதகருக்குள் இருக்கும் நவாக்கிரி சக்கரத்தில் ஆரம்ப நிலையில் இருக்கின்ற ‘ஹ்ரீம்’ எனும் பீஜ மந்திரத்தில் வந்து வீற்றிருக்கின்றாள்.

பாடல் #1401: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

நின்றவள் சத்தி நிறந்தரம் மாகவே
கண்டிடு மேரு வணுவாதி தானாதிப்
பண்டைய வாநின் பகட்டை யறுத்திட
வொன்றிய தீபமுணர்ந் தாற்குண் டாகுமே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

நினறவள சததி நிறநதரம மாகவே
கணடிடு மெரு வணுவாதி தானாதிப
பணடைய வாநின பகடடை யறுததிட
வொனறிய தீபமுணரந தாறகுண டாகுமெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

நின்ற அவள் சத்தி நிறந்த தரம் ஆகவே
கண்டு இடும் மேரு அணு ஆதி தான் ஆதி
பண்டைய ஆ நின்ற பகட்டை அறுத்திட
ஒன்றிய தீபம் உணர்ந்தார்க்கு உண்டாகுமே.

பதப்பொருள்:

நின்ற (சாதகருக்குள் இருக்கும் நவாக்கிரி சக்கரத்தில் வந்து நிற்கின்ற) அவள் (இறைவியானவள்) சத்தி (பராசக்தியாக) நிறந்த (சாதகருக்குள் முழுவதும் நிறைந்து) தரம் (மிகவும் உயர்ந்த நிலை) ஆகவே (ஆகவே தமக்குள் செயல் படுவதை)
கண்டு (சாதகர் தரிசித்து) இடும் (தமக்குள் அவளை வைத்து வணங்கும் போது) மேரு (சாதகரின் உடலையே மொத்த சக்தி மயத்தின் உருவமான மேரு மலையாகக் கொண்டு செயல்படுகின்ற இறைவியே) அணு (அவருக்குள் இருக்கும் ஒவ்வொரு அணுவிற்கும்) ஆதி (ஆதியாகவும்) தான் (அவருக்கு வெளியில் அண்ட சராசரத்தில் இருக்கின்ற அனைத்திற்கும் தானே) ஆதி (ஆதியாகவும் இருக்கின்றாள்)
பண்டைய (அசையா சக்தியாகிய பரம்பொருளில் இருந்து முதன் முதலில் ஆசையினால் பிரிந்து வந்த) ஆ (ஆன்மாவுக்கு) நின்ற (உள்ளே இறைவனை விட்டு பிரிவதற்கு காரணமாக நின்ற) பகட்டை (அந்த ஆசையை) அறுத்திட (அவளே முழுவதுமாக அறுத்து அருளுகின்றாள்)
ஒன்றிய (பேரொளி வடிவமாகிய இறைவியோடு ஒன்றாக சேர்ந்து இருக்கின்ற) தீபம் (ஜோதி வடிவமாகிய சாதகரின் ஆன்மாவை) உணர்ந்தார்க்கு (தமக்குள் உணர்ந்து கொண்ட சாதகர்களுக்கு) உண்டாகுமே (இறைவி ஆதியில் இருந்து தொடர்ந்து வருகின்ற ஆசையை அறுத்து மீண்டும் இறைவனோடு சேருவதற்கான வழியை உருவாக்குகின்றாள்).

விளக்கம்:

பாடல் #1400 இல் உள்ளபடி சாதகருக்குள் இருக்கும் நவாக்கிரி சக்கரத்தில் வந்து நிற்கின்ற இறைவியானவள் பராசக்தியாக சாதகருக்குள் முழுவதும் நிறைந்து மிகவும் உயர்ந்த நிலையில் தமக்குள் செயல் படுவதை சாதகர் தரிசித்து தமக்குள் அவளை வைத்து வணங்கும் போது சாதகரின் உடலையே மொத்த சக்தி மயத்தின் உருவமான மேரு மலையாகக் கொண்டு அவள் செயல்படுகின்றாள். இப்படி சாதகருக்குள் செயல்படுகின்ற பராசக்தியான இறைவியே அவருக்குள் இருக்கும் ஒவ்வொரு அணுவிற்கும் ஆதியாகவும் அவருக்கு வெளியில் அண்ட சராசரத்தில் இருக்கின்ற அனைத்திற்கும் ஆதியாகவும் இருக்கின்றாள். அப்போது பேரொளி வடிவமாகிய இறைவியோடு ஜோதி வடிவமாகிய தனது ஆன்மாவும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து இருப்பதை தமக்குள் உணர்ந்து கொண்ட சாதகர்களுக்கு அசையா சக்தியாகிய பரம்பொருளில் இருந்து முதன் முதலில் ஆசையினால் பிரிந்து வந்த சாதகரின் ஆன்மாவுக்கு உள்ளே இறைவனை விட்டு பிரிவதற்கு முழுமுதல் காரணமாகவும் ஆணி வேராகவும் இருக்கின்ற ஆசையை முழுவதுமாக அறுத்து மீண்டும் இறைவனோடு சேருவதற்கான வழியை உருவாக்கி அருளுகின்றாள் இறைவி.

பாடல் #1402: நான்காம் தந்திரம் – 13. நவாக்கிரி சக்கரம் (ஒன்பது சக்திகளின் திருமேனியாக இருக்கும் அட்சரங்களைக் கொண்ட சக்கரம்)

உண்டாம தோமுக முத்தம மானது
கண்டவிச் சத்தி சதாசிவ நாயகி
கொண்ட முகமைந்து கூறுங் கரங்களு
மொன் றிரண்டாகவே மூன்றுநா லானதே.

திருமந்திர ஓலைச் சுவடி எழுத்துக்கள்:

உணடாம தொமுக முததம மானது
கணடவிச சததி சதாசிவ நாயகி
கொணட முகமைநது கூறுங கரஙகளு
மொன றிரணடாகவெ மூனறுநா லானதெ.

சுவடி எழுத்துக்களை பதம் பிரித்தது:

உண்டு ஆம் அதோ முகம் உத்தமம் ஆனது
கண்ட இச் சத்தி சதாசிவ நாயகி
கொண்ட முகம் ஐந்து கூறும் கரங்களும்
ஒன்று இரண்டு ஆகவே மூன்று நாலு ஆனதே.

பதப்பொருள்:

உண்டு (இறைவியின் பேரொளியோடு ஒன்றாக சேர்ந்து இருக்கின்ற சாதகரின் ஆன்மாவிற்குள் இறைவியின் அருளால் உருவாகும்) ஆம் (சக்தியின் அம்சமே) அதோ (இறைவனின் ஆறாவது முகமான அதோ) முகம் (முகமாக) உத்தமம் (எப்போதும் நிலையாக இருக்கின்ற உன்னதமான இறை) ஆனது (நிலை ஆகின்றது)
கண்ட (சாதகர் தமக்குள் தரிசித்த) இச் (இந்த) சத்தி (இறைவியே) சதாசிவ (அசையா சக்தியாகிய சதாசிவமூர்த்தியோடு) நாயகி (அசையும் சக்தியாக எப்போதும் சேர்ந்தே இருக்கின்ற பராசக்தி ஆவாள்)
கொண்ட (அவளுடைய அருளால் சாதகரும் இறை நிலைக்கு சரிசமமாகுவதற்கு எடுத்துக் கொண்ட) முகம் (முகங்கள்) ஐந்து (ஐந்து முகங்களாகவும்) கூறும் (அதனோடு சேர்ந்து இயங்குகின்ற) கரங்களும் (கரங்கள்)
ஒன்று (ஒன்றும்) இரண்டு (இரண்டும்) ஆகவே (கூட்டி அதோடு) மூன்று (மூன்றும்) நாலு (நான்கும் கூட்டி மொத்தம்) ஆனதே (பத்து கரங்களாக ஆகின்றது).

விளக்கம்:

பாடல் #1401 இல் உள்ளபடி இறைவியின் பேரொளியோடு ஒன்றாக சேர்ந்து இருக்கின்ற சாதகரின் ஆன்மாவிற்குள் இறைவியின் அருளால் உருவாகும் சக்தியின் அம்சமே இறைவனின் ஆறாவது முகமான அதோ முகமாக எப்போதும் நிலையாக இருக்கின்ற உன்னதமான இறை நிலை ஆகின்றது. சாதகர் தமக்குள் தரிசித்த இந்த இறைவியே அசையா சக்தியாகிய சதாசிவமூர்த்தியோடு அசையும் சக்தியாக எப்போதும் சேர்ந்தே இருக்கின்ற பராசக்தி ஆவாள். அவளுடைய அருளால் சாதகரும் இறை நிலைக்கு சரிசமமாகுவதற்கு எடுத்துக் கொண்ட முகங்கள் ஐந்து முகங்களாகவும் அதனோடு சேர்ந்து இயங்குகின்ற பத்து கரங்களாகவும் ஆகின்றார்.

கருத்து:

அண்ட சராசரங்களை தனது ஆறாவது முகமான அதோமுகத்தால் தாங்கி இருக்கின்ற இறைவன் அதிலுள்ள அனைத்து உலகங்களிலும் ஐந்து விதமான தொழில்களைப் புரிவதற்கு ஐந்து விதமான முகங்களை கொண்டு இருக்கின்றார். இறைவனோடு ஒன்றாக கலப்பதற்கு சாதகரும் இதே நிலையை அடைய வேண்டும் என்று இறைவி சாதகருக்கு அதோமுகத்தில் உன்னதமான நிலையையும் ஐந்து முகங்களையும் பத்து கரங்களையும் கொடுத்து அருளுகின்றாள்.

ஐந்து முகங்களும் அதன் தொழில்களும்:

1. சத்யோ சோதம் – படைத்தல்
2. வாமதேவம் – காத்தல்
3. அகோரம் – அழித்தல்
4. தற்புருடம் – மறைத்தல்
5. ஈசானம் – அருளல்