பாடல் #212: முதல் தந்திரம் – 10. நல்குரவு (வறுமை )
தொடர்ந்தெழும் சுற்றம் வினையினும் தீய
கடந்ததோர் ஆவி கழிவதன் முன்னே
உடந்தொரு காலத் துணர்விளக் கேற்றித்
தொடர்ந்துநின் றவ்வழி தூர்க்கலு மாமே.
விளக்கம்:
உயிர்கள் இந்த உலகில் பிறக்கும் பொழுதே அவற்றின் முன் பிறவிகளிலிருந்து தொடர்ந்து வரும் வினைகளும் கூடவே பிறந்து அந்த உயிரைச் சுற்றியிருக்கும் ஆணவம், கன்மம், மாயை ஆகிய அழுக்குகளாக எப்போதும் இருக்கின்றன. உயிரின் வாழ்க்கை கடந்து முடிவதற்கு முன்பே உலகப்பற்றுகளில் இருந்து விடுபட்டு தமக்குள் இருக்கும் இறைவனை போற்றிப் புகழ்ந்து வழிபட்டு தமது உள்ளுக்குள்ளேயே இறைவனை ஜோதியாக உணர்ந்து ஆன்மாவின் இருளை அகற்றும் விளக்காக ஏற்றிவைத்து அது காட்டும் வழியிலேயே எப்போதும் மாறாமல் நின்று வந்தால் பொய்யான வயிற்றுப் பசியோடு பிறக்கும் பிறவிகளும் இனி இல்லாமல் போய்விடும்.
